Κάπου κάπου αναρωτιέσαι γιατί. Γιατί ζεις, γιατί υπάρχεις, γιατί στα χαμηλά όταν υπάρχει το εκεί ψηλά; Γιατί εσύ και οι άλλοι; Κι όμως συνεχίζεις…

Ποτέ ξανά ένας “αυτός” στο σώμα κανενός κοριτσιού, κανενός παιδιού, καμμίας γυναίκας!

Ανακωχή, εκεχειρία, ειρήνη, τα χωρίζει ο χρόνος, τα συνδέει η ζωή, τα εξαφανίζει ο θάνατος. Ο φόβος καταβροχθίζει και τα τρία σε μία στιγμή! Η ελευθερία ακυρώνεται. Η αγάπη παραγκωνίζεται.

Την ζωή της δεν την στριμώχνει σε μπορώ και δεν μπορώ! Δεν συμβιβάζεται με όσα την βαραίνουν. Η αγάπη ορίζει ως ζωή της, όσα εσύ φοβάσαι να συνεχίσεις μαζί τους.

Φοβάσαι να γίνεις ο κυρίαρχος του εαυτού σου! Φοβάσαι να κατακτήσεις εσένα!

Σαν κρατάς της αγάπης το ζύγι, γνωρίζεις πως υπάρχει τόση αγάπη! 

Ο καθένας παλεύει με κάτι! Τα γιατί του, τα δήθεν του, τους φόβους του! Ειδικά τους φόβους των θέλω που δεν τόλμησε. Των θέλω που κρεμάστηκαν σε μιαν αγχόνη στης μοναξιάς του το στασίδι. 

Άνθρωποι! Δεν έχετε ανάγκη από καμία οθόνη για να ζήσετε στην πραγματικότητα!