Το σκοτάδι μόνο με σκοτάδι το νικάς! Θυμίσου το καρδιά την ώρα που διψάς να αγαπήσεις ακόμη κι εκείνο. Την ώρα που παλεύεις να τα φωτίσεις όλα με αγάπη! Μάταιη μάχη, λάθος τα όπλα σου!
Νιώθω πως ο πόνος δεν είναι πάνω από όλα αλλά είναι ετούτη η στιγμή! Ετούτη δα που η σκέψη έχει σπάσει τις αλυσίδες της.
Οι πηγές τόσο κοντά μα εσύ καθάρισες. Τίποτα δεν έμεινε, προσμένεις καρτερικά την ώρα της πρώτης βολής. Δεν φοβάσαι πια, τίποτα και από φόβο εδώ!
Να μην αποπροσανατολιστείς Ιππότη!
Να μη γίνει απλά η ζωή σου ένα ακόμη ματωμένο πεδίο μάχης…
Ο καθένας παλεύει με κάτι! Τα γιατί του, τα δήθεν του, τους φόβους του! Ειδικά τους φόβους των θέλω που δεν τόλμησε. Των θέλω που κρεμάστηκαν σε μιαν αγχόνη στης μοναξιάς του το στασίδι.
Κι όσο αφήνομαι στην ελπίδα, τόσο απομακρύνομαι από τα όνειρά μου κι αποχωρίζομαι της ζωής τη λαχτάρα, της ζωής το κυνηγητό στο χαμόγελο, το παιχνίδισμα του ήλιου με το σκοτάδι μου, τις ισορροπίες στο μπορώ και το θέλω.