Μην την φοβάσαι την αγάπη! Τα σκοτάδια σου να φοβάσαι, στις νύχτες και τις μέρες σου, μακριά της όσο θα ‘σαι!
Μοιραστείτε το άρθρο!
Μην την φοβάσαι την αγάπη δεν σου κάνει κακό, γιατί η αγάπη δεν μπορεί να πονέσει. Μόνο περιμένει εσένα να την γυρέψεις ξανά. Δεν τιμωρεί, γαληνεύει όσα σου φωνάζουν οι ενοχές “γυρνά πίσω”! Φοβίζει άθελά της, μόνο ό,τι δυναμώνει κι ό,τι αφήνεται να κυριευτεί από τον φόβο, ακόμη κι όταν ο ήλιος της λάμπει.
Έχει θράσος το σκοτάδι βλέπεις, έχει ανάγκη με κάθε τρόπο να φανεί! Σκέψου όμως! Τι θα ήταν η νύχτα χωρίς φεγγάρι, χωρίς αστέρια, χωρίς φως; Σκοτάδι χωρίς φως δεν μπορεί να υπάρξει και να σημαίνει κάτι.
Σκοτάδι χωρίς φως δεν σημαίνει τίποτα.
Αγάπη χωρίς “μαζί”σκοτάδι δίχως φως.
Για την αγάπη ο ουρανός της είσαι εσύ. Εκεί που κοιτά όταν τα δάκρυα δεν θέλουν να κυλήσουν. Εκεί που παίρνει την πιο βαθιά της αναπνοή. Εκεί σε βρίσκει όταν δεν μπορεί να σε κοιτάξει αλλιώς. Εκεί που η ζωή ενώνεται με τα σύμπαντα. Τον ουρανό της δεν μπορείς να της τον πάρεις…
Η αγάπη δεν επιβάλλεται σε κανέναν φόβο! Δεν σε υποχρεώνει να την κρατήσεις αγκαλιά, δεν σου ζητά να γυρίσεις πίσω! Μην την φοβάσαι την αγάπη, δεν σου κάνει κακό! Η αγάπη ακόμη κι όταν την αρνείσαι σου μιλά να προσέχεις! Σε ικετεύει να μην καταναλωθείς ξανά στα εφήμερα! Σου ψιθυρίζει απαλά “είμαι εδώ σε αγαπώ”, “είσαι η ζωή μου”, “μαζί σου ζω”! Η αγάπη περιμένει καρτερικά να την καλέσεις κοντά σου.
Την ζωή της δεν την στριμώχνει σε μπορώ και δεν μπορώ! Δεν συμβιβάζεται με όσα την βαραίνουν. Η αγάπη ορίζει ως ζωή της, όσα εσύ φοβάσαι να συνεχίσεις μαζί τους. Όσα εσύ μεγάλα λάθη, αφήνεσαι να τα αισθάνεσαι ως σωστά! Μόνο έτσι προχωρά η αγάπη! Συνεχίζει μαζί σου, δεν σταματά να πιστεύει ότι την αγαπάς. Ότι σε αγαπά το ξέρεις, το πιστεύεις κι εσύ κιας φεύγεις μακριά της.
Η αγάπη δεν τελειώνει, δεν είναι η δύση που κοιτούν ψευδαίσθηση στα μάτια τους οι άνθρωποι. Η γη γυρίζει, η γη απομακρύνεται, όχι η αγάπη! Ο ήλιος δεν αλλάζει, δεν μετατοπίζεται μόνο λάμπει, ακίνητος! Τίποτα δεν έδυσε για την αγάπη ακόμη, θα μένει πλάι σου αόρατα μέχρι να ανατείλεις, όσο χρόνο και να χρειαστεί. Μέχρι η γη να γυρίσει εκεί από όπου ξεκίνησε η αγάπη πλάι στον ήλιο της.
Εσύ κρυμμένος κάπου στο κενό του χρόνου. Δηλώνεις λεύτερος και μόνο εκείνη φοβάσαι πια. Είναι μέρα στην ψυχή σου, είναι νύχτα στα μάτια σου; Μοιάζει άδειο το τοπίο. Είναι;
Μην την φοβάσαι την αγάπη!
Τα σκοτάδια σου να φοβάσαι, στις νύχτες και τις μέρες σου, μακριά της όσο θα ‘σαι!
Κι όταν νιώσεις πως το λάθος σου δεν είναι πια σωστό, μόνος δεν είσαι! Η αγάπη δεν σε εγκατέλειψε ποτέ! Μην μένεις άλλο στην αντανάκλαση του ήλιου σε κάθε εμπόδιο στο διάβα του! Ψάξε εκεί που τα χρώματα ενώνονται με το φως, εκεί που όλα γίνονται ένα, εκεί θα λευτερωθείς αληθινά, εκεί σε περιμένει παντοτινά η αγάπη…
Πλάι στον ήλιο της.
“Καλή αντάμωση, σε εκείνη την ένωση!
Μοιραστείτε το άρθρο!