Όλη η ζωή του ανθρώπου μια μάχη να σκοτώσει την ψυχή του! Μια πάλη να αποδείξει πως μπορεί να την τιθασεύσει κι άλλοτε να υποκρίνεται πως δεν υπάρχει ψυχή ελεύθερη μέσα του.

Έτσι μόνος μεγάλωνες. Έτσι έμαθες να σε αγαπούν χτυπώντας σε. Μέσα σου δεν τόλμησες να πεις, εγώ έτσι δεν θα γίνω! Ο φόβος σε κυρίευσε. Ο φόβος σε κέρδισε.

Η ψυχή μουδιασμένη, αποκομμένη κρύβει την αδυναμία τους να βρίσκουν λόγο να υπάρχουν κι όχι να ζουν.

Τώρα κι εχθές, αντίθετα σαν τα δάχτυλά που στάθηκαν απέναντι. Ο αγέρας θα ‘ναι παντού και η γης παντού μα ακίνητη, να μην ξεριζωθεί, να μην αλλάξει αν γίνεται τίποτα.

Έχεις ανάγκη από κάπου να πιαστείς άκαρπη η αναμονή. Σωπαίνεις έξω σου, μόνος συνοδοιπόρος η φωνή μέσα σου. Εκείνη γνωρίζει τους φόβους σου, γιατί ναι, φοβάσαι! Σε εκείνη φανερώνεις τα όνειρά σου, γιατί ναι, ονειρεύεσαι.

Κι εσύ Πηνελόπη δεν μέτρησες ποτέ χρόνο. Οι άνθρωποι σε ήθελαν να μετράς στην ερμηνεία τους. Ήσουν μόνο ψυχή και οι ψυχές βρίσκουν την ουσία τους εκεί που ανθρώπου μάτι δεν κοιτά.

Το νόημα σωπαίνει βουβό. Ο θόρυβος αντηχεί ως η μόνη διέξοδος του ανθρώπου. Φωνάζει για να ακουστεί.

Δεν υπάρχει στην αγάπη κριτής, δίκη, κατηγορούμενοι. Στην αγάπη ανεβαίνουν και οι δυο στο βάθρο ή κατρακυλούν μαζί στις σπηλιές του Κάτω Κόσμου. Είστε μαζί και Ένα χωρίς όρους και όρια.

Ήρθες. Τι συνάντησες; Τι κράτησες; Τι έμεινε να φωτίζει την ψυχή σου; Σκιά; Φως; Σκότος; Μην απαντάς σε ακούει Εκείνος που τα ακούει όλα!

Δες τη δύναμή σου! Δες πόσο ψηλά μπορείς να φτάσεις! Κιας πληγώθηκαν τα χέρια σου! Κιας σου έπεσε πόσες φορές κάτω, εσύ εκεί να φτάσεις το χαρταετό σου ψηλά! Δεν τα παρατάς εύκολα για μία μόνο μέρα στη ζωή σου είσαι μαχητής!

Η σύνδεση είναι που αναζητάς. Να νιώθεις πως σε ό,τι δεν γίνεται να είναι κοντά σου, η άφθαρτη μαγεία του αιθέρα είναι εκείνη που σε συνδέει. Έτσι γίνεται το απόλυτο διάτρητο, έτσι το δυνατό αδύνατο.

Ποιος είναι εκείνος που κατάφερε να μην πληγώσει, να μην πληγωθεί; Δεν είσαι μόνος, στάσου πλάι σε εκείνον που το αναγνωρίζει, κρατήσου γερά.

Νιώθω πως ο πόνος δεν είναι πάνω από όλα αλλά είναι ετούτη η στιγμή! Ετούτη δα που η σκέψη έχει σπάσει τις αλυσίδες της.

Στην εκκλησία ετούτη δεν ξεχώρισα κλήρο, από πιστούς, νεωκόρους και ψάλτες. Είδα μόνο ανθρώπους που τιμούσαν την ψυχή τους πηγαίνοντας ενάντια στο σύστημα, χωρίς να υπολογίζουν τίποτα!

Κινδυνεύεις στην παραίτηση πιο πολύ από την ελευθερία κι όμως την επιλέγεις! Να ξεχάσεις, να αφήσεις πίσω την ψυχή.