Μοιραστείτε το άρθρο!

Είναι και εκείνοι που δεν αντέχουν το πολύ γαλάζιο. Τρομάζουν στο απόλυτο λευκό, καθάριο, διάφανο. Κουρνιάζουν σε κάτι χρώματα που δεν έχουν ταυτότητα είναι κάτι στο περίπου. Απόντες στη ζωή παρόντες στην ψευδαίσθηση.

Σκιές που προσπαθούν να βρουν την μορφή τους στο χώρο. Πότε άνθρωποι που υποκρίνονται πως αγαπούν πότε κορμιά που γεύονται τις ηδονές σαν τον πιο μεγαλοπρεπή θάνατο.

Δαλέγουν χρώμα από την πλαστική παλέτα να χρωματίσουν την παρουσία τους. Βάφουν χαμόγελα στα χείλη, πολυτέλεια στο σώμα. Περιγράφουν της ζωής τους το όνειρο και μέσα τους παλεύουν να μην τους πνίξει το σκοτάδι.

Κάποιοι το έχουν αγαπήσει και με σπονδές και αναθήματα σμιλεύουν τις σκιές τους. Το ωραιοποιούν με τη λάμψη της Σελήνης. Τυφλώνουν την όραση, ξεγελούν το ψέμα. Η αλήθεια δακρύζει και κρυφά καρτερεί το γυρισμό τους.

Αν τους ρωτήσεις πού υπάρχει η ψυχή τους ορμάνε να σε κατασπαράξουν. Ορμάνε να γδάρουν τα δικά σου χρώματα, να μην έχεις ταυτότητα. Να μην υπάρχεις, να μην υπήρξες. Απόντες στη ζωή παρόντες στην ψευδαίσθηση. Μόνον ετούτη είναι η δική τους λύτρωση. Μόνον η αγάπη η δική σου. Πληγώνεις, πληγώνεσαι, μα δεν εγκαταλείπεις.

Χέρι απλωμένο, διαθέσιμο να κρατήσει και να κρατηθεί. Φθονούν τη δύναμή του, δεν μοιάζει στα δικά τους όνειρα. Άσφαλτος δίχως ψυχή. Τη ζεσταίνει ο ίδιος ουρανός που την παγώνει κι επάνω της ακίνητα κορμιά που δίχως τροχούς δεν κάνουν κανένα ταξίδι. Μαχητές της ψευδαίσθησης, εκδικητές της ζωής.

Η ψυχή μουδιασμένη, αποκομμένη κρύβει την αδυναμία τους να βρίσκουν λόγο να υπάρχουν κι όχι να ζουν. Την αγαπούν την αλήθεια της κρυφά. Ριγά η ψυχή τους μα της απαγορεύουν να βουτηχτεί στα κρυστάλλινα νερά της. Είναι που κουρνιάζουν σε κάτι χρώματα που δεν έχουν ταυτότητα είναι κάτι στο περίπου.

Απόντες στη ζωή παρόντες στην ψευδαίσθηση. Η αέναη πάλη της ψυχής με την ύλη. Μαχητές κι αντίπαλοι και ο άνθρωπος μονάχος…

Μοιραστείτε το άρθρο!