Μοιραστείτε το άρθρο!

Είναι εκείνο που επιθυμείς το πιο σημαντικό; Εκείνο το ιδανικό που όταν έρθει δονούνται όλα στη συχνότητα που η ψυχή σου αγαλλιάζει;

Πόσες φορές έχουμε έρθει αντιμέτωποι με τα θέλω μας; Πόσες έχει έρθει στη ζωή σου εκείνο το θέλω που έλεγες πως θα έδινες τα πάντα. Το θέλω που μέχρι να ‘ρθει ρωτούσες το γιατί όχι σε εμένα; Και έκανες τις προσπάθειες σου και παρακαλούσες κι άλλοτε θύμωνες κι όλα σου έφταιγαν.

Το θέλω ήρθε. Είναι εδώ κι εσύ το φέρνεις βόλτα γύρω γύρω. Δεν πιστεύεις πως είναι αλήθεια. Πως ετούτη η στιγμή γεννήθηκε επιτέλους για εσένα. Αρχινάς να ζυγίζεις τις φερόμενες συνθήκες… Είναι η κατάλληλη στιγμή, δεν είναι; Μα γιατί τώρα; Τόσα χρόνια παρακαλώ, γιατί τώρα μονολογείς και συνεχίζεις να ανεβοκατεβάζεις σταθμισμένους και αστάθμητους παράγοντες λάθους αν το κρατήσεις.

Πρέπει δεν πρέπει. Είναι σωστή η στιγμή; Τι θα πουν οι άλλοι; Η ζωή μου πώς και πόσο θα αλλάξει; Ένα δίλημμα ευφορίας και τύψεων σε κατακλύζει.

Βλέπεις, τα θέλω μας δεν είναι και των γύρω μας! Είναι που οι ψυχές άμορφες στην Πηγή τους, σχηματισμένες στο μυαλό μας έχουν τους κανόνες που τους θέτει αυτό.

Κιας μάχονται για την ελευθερία! Κιας ματώνουν για τα θέλω μας! Ο άνθρωπος ον ανικανοποίητο μόνο με τις δικές του συνθήκες ευχαριστιέται! Δεν θέλει να αλλάξει, είναι ήρεμος και νιώθει καλά με τις δικές του νόρμες, όσο μόνος και να νιώθει.

Το φέρνεις γύρω γύρω λοιπόν ξανά και ξανά! Όμως το θέλω σου εκεί πιστό κι αμετακίνητο. Ανίκητο από τους δικούς σου γύρω. Μόνον εσύ το νιώθεις ουτοπία και άσκοπη μάχη! Δεν κοιτά κανέναν άλλον από αυτούς σαν έρθει, μόνον εσένα! Μα τώρα δα εσύ νιώθεις πως δεν το αξίζεις! Το θέλω σου! Ναι αυτό που παρακαλούσες να έρθει τόσα χρόνια! Αυτό που αποκαλείς δώρο σου. Αυτό που η ψυχή σου νιώθει σπίτι της.

Περιέργο πλάσμα ο άνθρωπος σχεδόν πάντα κρατά το περίπου του. Τη στριμωγμένη θεσούλα του προσπαθώντας να αποδείξει στους γύρω ότι είναι άνετη. Ότι εκεί ανήκει και είναι πολύ χαρούμενος.

Δεν είναι κακό να μην μπορείς…

Κακό κάνεις μόνο στην ψυχή σου που την κοροϊδεύεις, που τη στραγγαλίζεις που τη φυλακίζεις. Εκείνη δεν πεθαίνει εσύ είσαι ο θνητός!

Όλη η ζωή του ανθρώπου μια μάχη να σκοτώσει την ψυχή του! Μια πάλη να αποδείξει πως μπορεί να την τιθασεύσει κι άλλοτε να υποκρίνεται πως δεν υπάρχει ψυχή ελεύθερη μέσα του.

Πορεία προς το θάνατο και αυτόχειρας ο άνθρωπος! Ίσως δεν θέλησε πολύ…

Μοιραστείτε το άρθρο!