Νιώθεις αδύναμος στην απουσία, μα τόσο δυνατός που μπορείς ακόμη να αρνείσαι εκείνο που αέναα σε τραβά να αρπάξεις μιαν ακρούλα του χθες, μα αν πιαστείς ξανά από εκεί, θα σπάσεις, θα κοπείς πάλι σε χιλιάδες κομμάτια και πώς να τα μαζέψεις;
Είχα μείνει πίσω σε εκείνη την πόλη δίχως βήματα! Δίχως μπροστά, σε μια πόλη που ολοένα έχανε το χρώματα της κι έκλεβε χρώμα από το δικό μου! Κι εγώ την άφηνα, τη λυπόμουν κι έτσι έμενα εκεί, προσποιούμενη πως ανήκα εκεί!
Σωπαίνουν τα λόγια όταν κάποιος είναι έτοιμος να φύγει κι οι εικόνες μένουν μόνον σχήματα και σχέδια στο χωροχρόνο του, ανάμνηση δεν είναι καν!