Μυαλά καλυμμένα με μια σκέπη ανάγκης για επιβίωση.
Να μην αγγίξεις, κινδυνεύεις.
Να μην πλησιάσεις κινδυνεύεις.
Να μην αναπνεύσεις κινδυνεύεις.
Ζήσε όμως! Ζήσε!
Όλα παιγνίδια στο δικό σου μυαλό, να νομίζεις ότι κινδυνεύεις από τον “γείτονα” κι ο Δούρειος Ίππος να είναι ήδη εντός, από δικό σου χέρι και από ξένο δάκτυλο…
Κόντρα στο σκοτάδι αν σταθείς, τότε θα φανεί η Αλήθεια! Δεν τυφλώνει το σκοτάδι κι όσο το ζεις τόσο καλύτερα βλέπεις γύρω σου.
Κι όμως βλέποντας την ευταξία, την ισορροπία και την τόση ομορφιά στη φύση και στη «ζωή», νιώθω πως όποιος κιαν είναι ο Θεός, ανάμεσα σε τόσους ανθρώπινους Θεούς, ακόμη τηρεί τους νόμους!
Μόνο ο Θεός έξω από αυτή μου κάνει, ο Θεός ο δημιουργός, ο Θεός που αγαπά, ο Θεός που συνδέει, ο Θεός που ενώνει, ο Θεός που οδηγεί το χέρι μου να γράψει ετούτες τις γραμμές!
Κάνε ειρήνη με τον πόλεμο, επίτρεψε στην δύναμή σου να αναστηθεί, γιατί οι εγωισμοί στον κύκλο της ζωής πληρώνονται, και το τίμημα είναι κάθε φορά ο πόλεμος να γίνεται και πιο σκληρός.
Το τέλος της αποστολής Του ήταν η διδαχή της ελπίδας που σου γεννά την πίστη πως όσο δύσκολος κι αν είναι ένας δρόμος, ο Γολγοθάς σου, όσο πόνο και απογοήτευση κιαν αισθανθείς, στον Σταυρό σου, αν μείνεις σταθερός στις αξίες σου οι ουρανοί θα σου χαρίσουν την λυτρωτική φωτεινή Ανάσταση!
Ο Θεός που προσεύχομαι είναι μια άπειρη ενέργεια που υπάρχει και ζωντανεύει μέσα σε κάθε έμβιο ον μέσα στο φυτικό μα και το ορυκτό βασίλειο. Είναι η ουσία των πάντων επάνω σε ετούτη τη γη μα και σε ολάκερο το σύμπαν.