Νομίζουν ότι αγαπούν οι άνθρωποι μα μόνο πληγώνουν. Νομίζουν ότι νοιάζονται μα μόνο θρέφουν το Εγώ τους. Νομίζουν πως είναι ειλικρινείς μα μόνο ξέρουν να φεύγουν.

Έτσι μόνος μεγάλωνες. Έτσι έμαθες να σε αγαπούν χτυπώντας σε. Μέσα σου δεν τόλμησες να πεις, εγώ έτσι δεν θα γίνω! Ο φόβος σε κυρίευσε. Ο φόβος σε κέρδισε.

Δεν συμβιβάζεσαι με την απόσταση. Συνδέεται η αφή στην μνήμη, ανασαίνει ο παλμός της καρδιάς στη σκέψη ότι ενώθηκαν τα βλέμματα καταμεσής του πελάγου.

Δεν υπάρχει στην αγάπη κριτής, δίκη, κατηγορούμενοι. Στην αγάπη ανεβαίνουν και οι δυο στο βάθρο ή κατρακυλούν μαζί στις σπηλιές του Κάτω Κόσμου. Είστε μαζί και Ένα χωρίς όρους και όρια.

Οι καρδιές άχρωμα χτυπούν. Οι ματιές άψυχα κοιτούν και οι δρόμοι τους στροφές που δεν προσπάθησαν να ισιώσουν ποτέ.
Κι όμως αντέχουν δίχως Αγάπη, στέκουν όρθιες. Πώς;

Τελικά η αγάπη νικά το χρόνο ή μήπως δεν την αγγίζει καθόλου, σαν να μην υπάρχει; Δεν παλεύει μαζί του! Δεν κάνει πόλεμο η αγάπη, ποιο το λάθος και ποιο το σωστό. Με τι είσαι καλύτερα ή χειρότερα, τι σου κάνει κακό και τι όχι.

Ήρθες σε μια στιγμή της ζωής μου που όλα ήταν γκρίζα κι άχρωμα να μου δείξεις πως δεν είναι έτσι ακριβώς και πως υπάρχει χρώμα και φως στον κόσμο.

Η αγάπη ισορροπεί σαν νιώσει και τους δυο στο μαζί. Η αγάπη μηδενίζει και ξεκινά από την αρχή.

Δεν ορίζεις τις πράξεις σου χωρίς μιαν Άνοιξη να ανθίσει την ψυχή σου! Δεν ορίζεις τις πράξεις σου χωρίς αγάπη!

Ας μονιάσουμε επιτέλους! Ας κρατήσουμε ψηλά την Αγάπη και το Φως! Αυτά τα δύο δεν έχουν θρησκεία! Δεν καλουπώνονται! Δεν βολεύονται!

Την ζωή της δεν την στριμώχνει σε μπορώ και δεν μπορώ! Δεν συμβιβάζεται με όσα την βαραίνουν. Η αγάπη ορίζει ως ζωή της, όσα εσύ φοβάσαι να συνεχίσεις μαζί τους.

Αν δεν προσκυνήσεις την ψυχή σου! Αν δεν ζητήσεις συγχώρεση από εκείνη! Αν δεν πλυθείς με τα δάκρυα σου! Να τα αφήνεις να κυλούν δεν ωφελεί.

Αγαπώ εκείνες τις απρόσμενες στιγμές που σε ξύπνησαν από τον λήθαργο. Σε φόβισαν με την δύναμή τους, σε γιάτρεψαν με την κατάθεση ψυχής τους.