Είναι εκείνο το ανάγλυφο στον πεσμένο από τα χρόνια κίονα. Περνάς κρυφά, να μη σε δει ο φύλακας, τα δάκτυλά σου από τις αύλακες. Ακουμπάς το παρελθόν, μοιάζουν με φλέβες που δεν τις νίκησε ο θάνατος!
Προσπαθώντας να διατηρήσεις την δική σου ισορροπία αλλάζει η ισορροπία των ανθρώπων που αγαπάς κι αυτό σε κάνει να χάνεις τον εαυτό σου. Εκεί έρχεται το αδιέξοδο! Τι να επιλέξεις;
Όταν αντιμετωπίζεις την Αλήθεια κατάματα, όλα πονούν στην αρχή! Σιγά σιγά ξεκαθαρίζουν! Όταν διαλέγεις την δική της πλευρά, όλα γίνονται και είναι σωστά!
Όσο σταματάς τόσο μικραίνει το ψέμα. Τα βλέπεις όλα από κοντά, παρατηρείς, ζυγίζεις, αφήνεις, ακουμπάς. Διώχνεις πιο εύκολα γιατί μπορείς να τα φτάσεις όσα δεν χρειάζεσαι. Είναι ακόμη κοντά σου…
Αποφορτίζουμε όσα μας πλακώνουν στους ανθρώπους γύρω μας. Δεν μας νοιάζει αν ο διπλανός μας πονά γιατί το κρύβει καλά. Φοβάται μην τον κρίνεις. Αυτό σου έμαθαν.
Αν ψάχνεις όμως αλήθεια, δεν θα ηττηθείς από κανένα χρόνο, από κανένα χειραγωγούμενο πλήθος! Δεν συμβιβάζεται η αλήθεια μες σε φθηνές δικαιολογίες της καθημερινότητας!
Ο άνθρωπος προτιμά να κοιτάζει μια οθόνη από ένα παράθυρο. Τον ενοχλούν οι ακτίνες του ηλίου, μα δέχεται το φως της οθόνης. Αυξάνει και την φωτεινότητα για να βλέπει καλύτερα…
Το μοναδικό πράγμα που μου ζήτησες ήταν να μην φύγω ποτέ από τη ζωή σου. Νυχτώσε πάλι! Εσύ πρόλαβες να φύγεις πρώτος κι εγώ δεν πρόφτασα να τηρήσω την υπόσχεσή μου. Σα να μην ήθελες να το δεις να πραγματώνει!
