Εσύ πέρα από το χρόνο!
Μοιραστείτε το άρθρο!
Εκεί που η ψυχή αρχινά σταματά ο χρόνος.
Οι άνθρωποι θέλουν να μοιάσουν με κάτι που δεν είναι. Να μπορούν να θανατώσουν το θάνατο κι απομακρύνονται από την ψυχή τους.
Η ψυχή δε γνωρίζει θάνατο κι όσο οι άνθρωποι απομακρύνονται από εκείνη τόσο ο χρόνος τρέχει. Τόσο ο χρόνος συνεχίζει να περνά να αφήνει το στίγμα του. Να θυμίζει θάνατο ολοένα και πιο πολύ.
Να μοιάσεις σε κάτι που δεν είσαι. Να πεθάνεις αυτό που είσαι. Το σώμα να νικήσει την ψυχή! Να γίνει απέθαντο το σώμα.
Να βγεις έξω από εσένα, έξω από την ουσία της ύπαρξης. Έξω από τον προορισμό σου, έξω από το σύμπαν σου.
Κι έτσι έρχεται ο θυμός κι έτσι έρχεται η απόσταση από τη ζωή. Όλα μοιάζουν λάθος κι όλα είναι έξω από εσένα. Μακριά από την ψυχή σου και πλάι στο θάνατο.
Ψάχνεις να θεραπεύσεις το σώμα. Το γεμίζεις ουσίες. Φάρμακα, αλκοόλ, παραισθησιογόνα. Να δεις θες, να νιώσεις θες, την αλήθεια, τη ζωή και τελικά νιώθεις μόνο το θάνατο.
Κι η ζωή ήταν και είναι μόνο μέσα σου…
Ο χρόνος εκεί, γελά, κοροϊδεύει την ματαιοδοξία σου.
Η ζωή ήταν και είναι σε ένα χώμα που αρνήθηκες να σε λερώσει. Σε μια πηγή που αρνήθηκες να σου παγώσει τα δάκτυλα. Σε μια θάλασσα που θα σου ξέραινε το φρέσκο σου πλαστικοποιημένο δέρμα.
Θες να φτιάξεις τη ζωή μα τη ζωή μόνο να τη ζήσεις αρκεί. Να νιώσεις την αλήθεια της, τη δύναμή της, την ουσία της, μέσα από την ψυχή σου!
Η αφή κενή, αγγίζει, νιώθει, αναγνωρίζει μόνο το ψεύτικο. Κι η ζωή απομακρύνεται κι ο χρόνος κυρίαρχος παντού! Εκείνος ορίζει τη ζωή σου, εκείνος τη δύναμη σου, εκείνος την αρχή και το τέλος σου. Ο θάνατος ζυγώνει.
Βράχος όλα μέσα σου, κι εσύ η σιωπή του.
Λένε ότι τα βράχια δεν κουνιούνται, βαριά στέκουν, ανήμπορα ίσως. Κι όμως η δύναμη τους είναι ετούτη η ανημποριά, η ομορφιά τους είναι ετούτη η αλήθεια.
Να είναι στη φύση σου άνθρωπε, να πατάς γερά. Στη φύση σου ο κόσμος να σε λυπάται που καταφέρνεις να ριζώνεις και να λες “να, ετούτος είναι ο τόπος μου!” “Ετούτη η αλήθεια μου!”
Μόνον η φύση μπορεί λίγο να πάει τον βράχο παρακάτω, να εμπεδωθεί ακόμη πιο βαθιά, εκεί που ανήκει! Η φύση γνωρίζει, η φύση τον οδηγεί. Στα δικά του χώματα, στον δικό του τόπο, εκεί που η αλήθεια γεννιέται χωρίς να σκιάζεται από άλλων τις ζωές.
Έχεις ανάγκη από ετούτες τις στιγμές. Τις αληθινές. Ζωή, ψυχή, αλήθεια.
Να ζητάς και να παίρνεις.
Να μιλάς και να ακούν.
Να σωπαίνεις και να μην κάνουν θόρυβο.
Εκεί μείνε …
Εκεί ανήκεις …
Εκεί η ζωή, η ψυχή, η αλήθεια…
Εσύ πέρα από το χρόνο!
Μοιραστείτε το άρθρο!