Ζωή χωρίς συνείδηση, συνειδητή καταδίκη σε έναν ψεύτικο κόσμο!

Συνείδηση, μια λέξη που ακόμη δεν την έχουμε κατακτήσει, δεν την έχουμε δαμάσει! Την έχουμε αφήσει μόνη! Ζει μακριά από την ψυχή μας, μακριά από τις αρετές και τις αξίες! Ζει έξω από εμάς!

Με τη συνείδηση κοιμάσαι ήρεμα, ζεις γαλήνια! Χωρίς αυτή, τα μάτια δεν ηρεμούν, το κεφάλι παλεύει, να βρει το σώμα με το μυαλό τις ισορροπίες του. Μέρα μπαίνει, μέρα βγαίνει. Νύχτα ξεπροβάλλει, νύχτα νυχτώνει τις σκέψεις σου. Εκεί, που εσύ κι η συνείδησή σου ανταμώνετε με ησυχία. Την ακούς, σου μιλά! Πότε ξέρεις τι σου λέει… Πότε κάνεις πως δεν ακούς… Και ποτέ προσπαθείς να κάνεις μεγαλύτερη σιωπή, μήπως και την καταλάβεις, μακριά από τα ακαταλαβίστικα λόγια της καθημερινότητας που σε στοιχειώνουν τη νύχτα…

Η συνείδηση είναι κομμάτι του κύκλου της ζωής, της ημέρας και της νύχτας σου. Είναι φως η δύναμή της και σκοτάδι η απουσία της. Η συνείδηση είναι ένας κιρκαδικός ρυθμός που σε επαναφέρει σε τάξη ακόμη και στις πιο αντίξοες συνθήκες, γιατί η συνείδηση βρίσκεται εντός σου και όχι εκτός σου. Όποιος λειτουργεί χωρίς συνείδηση, είναι ψεύτικος! Μια πλαστική μαριονέτα που την χειρίζονται στη «σκηνή», εκείνοι, που σκοπός τους είναι να υπνωτίζουν συνειδήσεις. Η αποσύνδεση από τη συνείδηση, είναι πνευματικός θάνατος, είναι αυτοχειρία!

Όταν το άτομο είναι συνειδητό, γνωρίζει ποιος είναι και πιστεύει στις αξίες που έχει χτίσει, κανείς και τίποτα δεν μπορεί να τον κλονίσει! Η αλήθεια είναι μία! Κανένας φόβος δεν θα του ζητήσει χάρη, δεν θα απλώσει χέρι για τον οβολό του… Δεν εξαγοράζεται ο έχων συνείδηση, δεν ξεπουλιέται για κανενός το συμφέρον, ακόμη κι όταν γνωρίζει πως θα μείνει μόνος!

Τι να το κανείς το χέρι που απλώνεται και που κρατιέται από δέντρα πλάι στους γκρεμούς πουλημένων κατακτητών! Τρέφονται μέσα στις διαστάσεις του χρόνου από τον φόβο καταπιεσμένων συνειδήσεων. Τρέφονται από τους ανθρώπους, που ενώ μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτούς, φοβούνται μήπως δεν είναι αρκετά δυνατοί και τους ρουφήξει το σύστημα. Και επειδή έχουν συνείδηση, φοβούνται ακόμη πιο πολύ, μήπως και μαζί τους παρασύρουν και τους αγαπημένους τους ανθρώπους! Έτσι, η αλυσίδα μεγαλώνει και οι ίδιοι οι άνθρωποι που έχουν συνείδηση, από φόβο και μόνο, προσθέτουν κι άλλους στην αλυσίδα της χειραγώγησης και της ύπνωσης! Ζωή χωρίς συνείδηση, συνειδητή καταδίκη σε έναν ψεύτικο κόσμο!

Σε ακούω να ψιθυρίζεις με βουρκωμένα μάτια πως με φόβο προσπαθείς να κρατήσεις τη συνείδησή σου ξύπνια! Φοβάσαι μην τη χάσεις! Φοβάσαι μήπως σιγά σιγά αλλοτριωθείς από το σύστημα που σκοπό έχει να σε κρατήσει εξαρτημένο από εκείνο!

Σκέψου άνθρωπε! Σκέψου σοφά και δίχως αγωνία!

“Αφού κρατάς τη συνείδησή σου με φόβο ενεργή και αντιστέκεσαι, με αξίες, σε ετούτη τη σάπια κοινωνία; Σκέψου, πόσα ακόμη πιο όμορφα και ωφέλιμα, θα μπορούσες να δημιουργήσεις, αν την κρατούσες κοντά σου χωρίς φόβο, αν την λευτέρωνες εντός σου;”

Εσύ, που κρατάς τη συνείδησή σου έξω από εσένα…

Άσε το κοντόφθαλμο συμφέρον σου στην άκρη, εκείνο που σου φυτεύουν πως έχεις ανάγκη! Εκείνο που σου θρέφει την εικόνα σου! Το Εγώ σου! Η πραγματικότητά σου θα αλλάξει αν αρχίσεις να ζεις με συνείδηση! Η αλήθεια θα αρχίσει να αποκαλύπτεται σιγά σιγά! Ζεις σε μία εικονική πραγματικότητα που την έχεις αναγάγει σε Θεό! Άνοιξε τους οφθαλμούς του Πνεύματος και κλείσε τα μάτια του μυαλού!

Εσύ, που κρατάς τη συνείδησή σου εντός σου…

Άσε τον φόβο σου στην άκρη! Δεν έχεις καταλάβει ακόμη, πως αυτός σε απομακρύνει από εκείνη; Σαν μια υπόγεια συνειδητή επιλογή! Με το ένα σου χέρι την κρατάς και με το άλλο σου τη σπρώχνεις μακριά σου!

Σκέψου άνθρωπε! Σκέψου σοφά και δίχως αγωνία!

“Αφού κρατάς τη συνείδησή σου με φόβο ενεργή και αντιστέκεσαι, με αξίες σε ετούτη τη σάπια κοινωνία; Σκέψου, πόσα ακόμη πιο όμορφα και ωφέλιμα θα μπορούσες να δημιουργήσεις, αν την κρατούσες κοντά σου χωρίς φόβο, αν την λευτέρωνες εντός σου;”