Η ένωση ουρανού και γης, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του ήλιου. Κανείς δεν ξεφεύγει από εκείνον, παντεπόπτης της ζωής μας, της αλήθεια μας, της ένωσής μας.
Αν δεν μπορείς να κοιτάξεις ψηλά, έστω, κοίτα απέναντι. Μια ηλιαχτίδα χαράζει επειδή άκουσε τη δική σου προσευχή, τη δική μου, του διπλανού σου!
Κι όσο ο ήλιος έσβηνε από τα μάτια μου τόσο έσβηνες κι εσύ από εμένα. Χάνονταν η μυρωδιά σου από το σώμα μου. Δεν ήθελα να σε κρατήσω σαν ανάμνηση. Δεν ήθελα να σε κρατήσω σαν στιγμή που χάνεται με κάθε Δύση.
Εγώ προσπάθησα Ψυχή μου τόσο πολύ να σε κρατήσω κοντά μου. Έπλεξα τα δάκτυλά μου σφιχτά κι εσύ γαντζώθηκες τόσο, που τα έμπηξες μες στην παλάμη μου και μάτωσα! Με πόνεσες Ψυχή!