Φοβάσαι να γίνεις ο κυρίαρχος του εαυτού σου! Φοβάσαι να κατακτήσεις εσένα!

Νύχτα με βρήκε να ρωτώ πώς χαράσσονται οι χάρτες του μέσα στα κύματά της. Η χάση του φεγγαριού πεισματικά αρνιόταν να ζητήσει βοήθεια από τον χρόνο να γυρίσει η γη, να ´ρθει το φως μες στην καρδιά του.

Κι όσο ο ήλιος έσβηνε από τα μάτια μου τόσο έσβηνες κι εσύ από εμένα. Χάνονταν η μυρωδιά σου από το σώμα μου. Δεν ήθελα να σε κρατήσω σαν ανάμνηση. Δεν ήθελα να σε κρατήσω σαν στιγμή που χάνεται με κάθε Δύση.

Να την ακούσω με μανία να χτυπά στης ακοής μου τα προβλέψιμα γιατί, και να τα κάψει με της αρμύρας της το θεραπευτικό χάδι.

Μανούλα σου ζήτω συγγνώμη που δεν ήμουν το παιδί που ήθελες. Το ήσυχο, το πρόβατο όπως το παιδί που πάντα θαύμαζες…

Ο καθένας διαλέγει την δική του οικογένεια την δική του ψευδαίσθηση ή αλήθεια.Διαλέγει με ποιον θα δώσει το φιλί της αλλαγής του χρόνου τα Χριστούγεννα, το φιλί της αγάπης το Πάσχα. Με ποιον θα κάνει ευχή όταν θα σβήνει τα κεράκια της τούρτα του. Με ποιον θα κλάψει την δύσκολη στιγμή και πάει λέγοντας.

Κι εκείνοι συνεχίζουν “έχεις αυτά που έχεις” σου λένε τι τα θες παραπάνω, να λες κι ευχαριστώ! Γιατί για τα όρια των θέλω των άλλων, είναι αχαριστία να θες το κάτι παραπάνω! Να θες να φτάσεις κι άλλο πιο κοντά στα δικά σου θέλω! Κι άλλο πιο κοντά σε εσένα!

Η μόνη σταθερά που με συντονίζει με τη ζωή είναι ο θάνατος! Κι όσα με οδηγούν σε ετούτη την σταθερά! 

Οι σκέψεις σε αγγίζουν, μέχρι εκεί που σε θρέφουν. Μέχρι εκεί που έχεις αποφασίσει να προχωρούν τη ζωή σου! Θες να θρέφεις την ψυχή σου με μιζέρια ή να την θρέφεις με ευγνωμοσύνη για τα όμορφα της ημέρας σου; Θες να ελέγχεις εσύ την σκέψη σου ή να στην ελέγχουν άλλοι;