Μοιραστείτε το άρθρο!

Μάχομαι εμένα, που δεν αντέχω της αγάπης την αλήθεια και την δύναμη που βρίσκει να συγχωρεί και να συνεχίζει να απλώνει το χέρι όσες φορές κιαν την προδώσω!

Μάχομαι την ανάγκη μου να σε έχω δίπλα μου, μα υποχωρώ στον φόβο μου, στο αύριο, στο μαζί, στο κάποτε χωριστά!

Μάχομαι τους δρόμους που με οδηγούν σε απόμερα ξέφωτα κι όταν νυχτώνει και τα αστέρια κρύβονται πίσω από σύννεφα δειλά, κρύβομαι κι εγώ σε μια γωνίτσα μέχρι να ξημερώσει!

Μάχομαι ακόμη και το φως εντός μου.

Μάχομαι την ίδια μου την ζωή.

Μάχομαι τον προορισμό που η ψυχή μου μου φωνάζει εκεί!

Βημάτισε προς τα εκεί!

Κι όσο τα χρόνια φεύγουν, φεύγει και η πίστη κι αντικαθίσταται με ελπίδα που δεν σε εγκαταλείπει ποτέ!

Κι όσο αφήνομαι στην ελπίδα, τόσο απομακρύνομαι από τα όνειρά μου κι αποχωρίζομαι της ζωής τη λαχτάρα, της ζωής το κυνηγητό στο χαμόγελο, το παιχνίδισμα του ήλιου με το σκοτάδι μου, τις ισορροπίες στο μπορώ και το θέλω.

Παύω να θέλω στην ελπίδα, παύω να φαντάζομαι τα όνειρά μου, μόνο μπορώ και ακολουθώ πιστά, ακόμη και τους εφιάλτες μου, αρκεί να μην παρεκκλίνω από του όχλου την ουρά, για ένα ξεροκόμματο ζωής!

Κι όσο μάχομαι να απομακρυνθώ από όσα είμαι κι όσο μάχομαι να αποποιηθώ την ταυτότητά μου, τόσο οι εχθροί μου με χτυπούν ακόμη πιο σκληρά.

Υποταγή, μόνο αυτό ζητούν…

Γιατί;

Γιατί κάποτε μαχόμουν εκείνους, γιατί κάποτε δεν δεχόμουν να είμαι η φωτοκόπια των δικών τους οραμάτων…

Μάχη στη μάχη, βολή στη βολή, λαβώθηκα κι εγώ, πόνεσα και τα σημάδια δεν γιατρεύτηκαν, μόνος να παλεύω με τόσες σκιές μαύρες, κουράστηκα!

Ήταν πολλοί κι εγώ ένας, μόνος μου.

Υποτάχθηκα, στάθηκα κοντά σε αυτούς τους πολλούς κι έτσι τώρα είναι καλύτερα, μάχομαι μόνο έναν!

Μάχομαι εμένα…

Μοιραστείτε το άρθρο!