Θες το καλό μου μου λες! Θέλεις να ζήσω λες! Θέλεις να σεβαστώ τη ζωή. Μου μιλάς για ατομική ευθύνη…

Δεν ορίζεις τις πράξεις σου χωρίς μιαν Άνοιξη να ανθίσει την ψυχή σου! Δεν ορίζεις τις πράξεις σου χωρίς αγάπη!

Ας μονιάσουμε επιτέλους! Ας κρατήσουμε ψηλά την Αγάπη και το Φως! Αυτά τα δύο δεν έχουν θρησκεία! Δεν καλουπώνονται! Δεν βολεύονται!

Όταν τελειώσει αυτό όλα διαφορετικά! Ένας καινούργιος κόσμος. Ασφαλής και τακτοποιημένος. Όπως οι 4 τοίχοι σου. Όπως η ζωή σου πριν κλειστείς μέσα.

Προσπαθώντας να διατηρήσεις την δική σου ισορροπία αλλάζει η ισορροπία των ανθρώπων που αγαπάς κι αυτό σε κάνει να χάνεις τον εαυτό σου. Εκεί έρχεται το αδιέξοδο! Τι να επιλέξεις;

Ο φόβος, η ντροπή, οι ψευτοηθικές αναστολές, μας έχουν οδηγήσει είτε στην απομόνωση είτε στην χαμηλή αυτοεκτίμηση, με αποτέλεσμα να ελκύουμε ανθρώπους ακατάλληλους για εμάς!

Όταν αντιμετωπίζεις την Αλήθεια κατάματα, όλα πονούν στην αρχή! Σιγά σιγά ξεκαθαρίζουν! Όταν διαλέγεις την δική της πλευρά, όλα γίνονται και είναι σωστά!

Όσο για εσάς άντρες αν πιστεύετε πως οι γυναίκες έχουν ξεφύγει από τον δρόμο τους, δημιουργείστε τις προϋποθέσεις για να τον θυμηθούν!

Την ζωή της δεν την στριμώχνει σε μπορώ και δεν μπορώ! Δεν συμβιβάζεται με όσα την βαραίνουν. Η αγάπη ορίζει ως ζωή της, όσα εσύ φοβάσαι να συνεχίσεις μαζί τους.

Πρέπει και θέλω παγιδευμένα σε ασφυκτιούν. Σαν τον καθρέπτη που σπάει. Η πτώση που παίρνει μαζί είδωλο και πρόσωπο. Δεν σώζονται τα κομμάτια, δεν ενώνονται τα θρύψαλα.

Αν δεν προσκυνήσεις την ψυχή σου! Αν δεν ζητήσεις συγχώρεση από εκείνη! Αν δεν πλυθείς με τα δάκρυα σου! Να τα αφήνεις να κυλούν δεν ωφελεί.