Ούτε ο χρόνος δεν κυλά στη σιωπή, στο ποτέ μόνο αφήνει όνειρα ανεκπλήρωτα. Στέκουν διψασμένα να σου θυμίζουν ποιος είσαι, το υλικό σου.

Η ζωή πορεύτηκε μόνη, δε σώπασε! Η ζωή ράγισε τα κομμάτια της κι έφτιαξε το δικό της δρόμο! Άφησε το χρόνο στους ανθρώπους, εκείνη προχώρησε χωρίς φόβο.

Αφουγκράσου τις φωνές, νιώσε την αδυναμία μέσα στη δύναμη, εκεί φωλιάζει το ψέμα. Νιώσε τη δύναμη μέσα στην αδυναμία εκεί φωλιάζει η αλήθεια!

Δεν τρέφει το φως! Δεν ανοίγει, δεν ξεχειλώνει να θες κι άλλο κι άλλο! Το φως μόνο φωτίζει! Μόνο γεμίζει και ζεσταίνει τα κενά.

Μείνε, για όσο η απόσταση ενώνει τις σιωπές σε λόγια, που δεν χρειάζεται να λέγονται από το στόμα, αρκεί που τα γνωρίζουν οι καρδιές μας…

Είναι εκείνο το ανάγλυφο στον πεσμένο από τα χρόνια κίονα. Περνάς κρυφά, να μη σε δει ο φύλακας, τα δάκτυλά σου από τις αύλακες. Ακουμπάς το παρελθόν, μοιάζουν με φλέβες που δεν τις νίκησε ο θάνατος!

Όλα θα ‘ρθουν στο χρόνο τους, έξω από λόγια πολλά κι ανθρώπους που θέλουν να γεμίζουν την ζωή τους χωρίς να τους νοιάζει με τι την γεμίζουν.

Όλα παιγνίδια στο δικό σου μυαλό, να νομίζεις ότι κινδυνεύεις από τον “γείτονα” κι ο Δούρειος Ίππος να είναι ήδη εντός, από δικό σου χέρι και από ξένο δάκτυλο…

Απουσία δεν τη λες. Παρουσία αδειανή, μια απάτη που μαίνεται γύρω τους. Νομίζουν πως τους βλέπουν οι άλλοι. Πιστεύουν πως έχουν αξία κι έτσι δεν τολμούν γιατί κάποιος πάντα βλέπει.

Κλάψε, χαμογέλασε, νιώσε πως όταν η ψυχή θέλει, μπορεί να μεταμορφωθεί σε δημιουργία και να ανθίζει, ποτίζοντας τους καρπούς της με τα θεικά νερά της Νέδας!

Η αγάπη ισορροπεί σαν νιώσει και τους δυο στο μαζί. Η αγάπη μηδενίζει και ξεκινά από την αρχή.

Να μοιάσεις σε κάτι που δεν είσαι. Να πεθάνεις αυτό που είσαι. Το σώμα να νικήσει την ψυχή! Να γίνει απέθαντο το σώμα.

Αυτές οι επιλογές του ανθρώπου;
Να τολμήσει ή να φοβηθεί;
Τόσα λίγα είναι τα σύμπαντα; Του φόβου και της τόλμης; Αυτός είναι ο προορισμός του;

Οι ζωές των ανθρώπων φαίνονται διαφορετικές καμμιά δεν είναι ίδια. Μόνο κάτι βλέμματα, μόνο κάτι σιωπές, μόνο κάτι αγγίγματα πλησιάζουν το ένα το άλλο.

Εγώ τα φτέρωσα τα φτερά μου! Μόνη τα κέρωσα! Μόνη τα πέταξα! Μόνη τους έδωσα αγέρα να ανασάνουν!