Θα σβήσουν οι φωτιές, θα σβήσουν και τα όνειρα. Δεν μπορώ να αναπνεύσω θα λες για μία ακόμη φορά! Όλα μαύρα πάλι κι εσύ αποσβολωμένος θεατής!
Οι πηγές τόσο κοντά μα εσύ καθάρισες. Τίποτα δεν έμεινε, προσμένεις καρτερικά την ώρα της πρώτης βολής. Δεν φοβάσαι πια, τίποτα και από φόβο εδώ!
Κάθε φορά μια μανία να σε φέρω πιο κοντά μου, να θες πιο πολύ, να φοβάσαι πιο λίγο.
Αναζήτησε το λόγο σε καθετί που σου συμβαίνει και θα οδηγηθείς στη λύτρωση.
Η εξίσωση της ψυχής είναι εκείνη που νομίζεις πως έχει τον μεγαλύτερο χώρο, μα ποιος είδε ψυχή και τη χώρεσε κάπου;
Πού είναι εκείνος ο χτύπος που μετακινεί βουνά; Πού έκρυψες το χτύπο που σου κόβει την ανάσα; Τώρα πια μόνο ο καπνός του τσιγάρου απόμεινε για να σε πνίξει κι αυτόν τον συνήθισες…
Να μην συμβιβάζεσαι με το λίγο. Φτάσε το δικό σου πήχυ! Το δικό σου καντάρι! Το δικό σου ζύγι της ζωής!
Στην εκκλησία ετούτη δεν ξεχώρισα κλήρο, από πιστούς, νεωκόρους και ψάλτες. Είδα μόνο ανθρώπους που τιμούσαν την ψυχή τους πηγαίνοντας ενάντια στο σύστημα, χωρίς να υπολογίζουν τίποτα!
Να μην αποπροσανατολιστείς Ιππότη!
Να μη γίνει απλά η ζωή σου ένα ακόμη ματωμένο πεδίο μάχης…
Τοποθετήθηκα τεκμηριωμένα και κόσμια (διακρίνεται η φιγούρα μου πίσω από αυτήν του δημάρχου στο βίντεο). Του είπα για την αντισυνταγματικότητα των μέτρων, για το δελτίο τύπου του Π.Ι.Σ ως προς τα υποτιθέμενα τεστ αυτοδιάγνωσης, για το μάθημα που δίνουμε στα παιδιά μας υπακούοντας σε όλα.
Είμαστε γονείς, αγαπάμε τα παιδιά μας και όλοι μας φροντίζουμε και επιθυμούμε το καλύτερο για αυτά! Όλοι μας πράττουμε με αγάπη είτε τα στείλουμε είτε δεν τα στείλουμε σχολείο τη Δευτέρα!
Ο μόνος τους σκοπός να κάνουν ανθρώπους να γελούν! Ο μόνος τους προορισμός η αγάπη και η ευτυχία μέσα στις ψυχές των ανθρώπων. Να λάμπει το χαμόγελό τους! Να θεραπεύσουν όλους τους πόνους των ανθρώπων αν γινόταν!
Ένα τσιμέντο διαδρομή η Αθήνα, μισό τσιμέντο η Ακρόπολη! Μη σας δίνω και ιδέες για την υπόλοιπη…
Η ζωή με έμαθε, με κάθε τρόπο πως δεν αρκεί να επιλέξει ο ένας το Φως, πρέπει να το επιλέξουν όλοι οι εμπλεκόμενοι, επί ίσοις όροις. Εναντιώθηκα σε ετούτη την αλήθεια και λαβώθηκα πολλές φορές. Δεν μετρώ τα σημάδια, δεν μου προσφέρει καμμία ωφέλεια.
Τον στήνει στον τοίχο το λαό επίτηδες! Του κουνά το δάκτυλο! Τον ενοχοποιεί! Τον φοβίζει! Τον αποδυναμώνει! Τον επιστρέφει στο καβούκι του αφήνοντας τους γνωστούς άγνωστους κουκουλοφόρους να σουλατσάρουν και να κυριαρχούν το σκοτάδι.