Νομίζουν ότι αγαπούν οι άνθρωποι μα μόνο πληγώνουν. Νομίζουν ότι νοιάζονται μα μόνο θρέφουν το Εγώ τους. Νομίζουν πως είναι ειλικρινείς μα μόνο ξέρουν να φεύγουν.

Γιατί ο Έλληνας είναι ξεχασμένος στην ανδρεία των προγόνων του. Φουσκώνει με την αντίσταση που προέβαλαν άλλοι, όχι αυτός! Ο νεοέλληνας να μην χαλάει τη ζαχαρένια του!

Για όλους τους Αυγούστους των αστεριών που τα χέρια μας ενώθηκαν στην αστείρευτη σιωπή της νύχτας.

Όλη η ζωή του ανθρώπου μια μάχη να σκοτώσει την ψυχή του! Μια πάλη να αποδείξει πως μπορεί να την τιθασεύσει κι άλλοτε να υποκρίνεται πως δεν υπάρχει ψυχή ελεύθερη μέσα του.

Εσύ ένα σώμα που έχει χάσει όλα όσα ήταν εκεί! Αυτήν τη φορά όμως δεν έχει σημασία τίποτε! Το κενό είναι το καταφύγιο της.

Έτσι μόνος μεγάλωνες. Έτσι έμαθες να σε αγαπούν χτυπώντας σε. Μέσα σου δεν τόλμησες να πεις, εγώ έτσι δεν θα γίνω! Ο φόβος σε κυρίευσε. Ο φόβος σε κέρδισε.

Κι οι γύρω παρακολουθούν. Καλύτερα να σε δουν νεκρό παρά εκεί που ανήκεις. Κουράστηκες να τους σβήνεις κι εκείνοι σαν αόρατο μελάνι να εμφανίζονται μπροστά σου. Όλα είναι τόσο δύσκολα πια.

Η ψυχή μουδιασμένη, αποκομμένη κρύβει την αδυναμία τους να βρίσκουν λόγο να υπάρχουν κι όχι να ζουν.

Κρατούσαν χέρια σφιχτά, πληγιάζαν πότε πότε, μα κανείς τους δεν πονούσε πιο πολύ από το χωριστά. Ούτε ο ίδιος ο πόνος τους…

Το σκοτάδι μόνο με σκοτάδι το νικάς! Θυμίσου το καρδιά την ώρα που διψάς να αγαπήσεις ακόμη κι εκείνο. Την ώρα που παλεύεις να τα φωτίσεις όλα με αγάπη! Μάταιη μάχη, λάθος τα όπλα σου!

Να γυρνάς σαν μελλοθάνατος γύρω από ένα ρολόι και να το ορίζεις ως δύναμη του τώρα. Να ξεγελάς τον εαυτό σου με ψέμματα κι αυτό να το λες ζωή σου.

Τώρα κι εχθές, αντίθετα σαν τα δάχτυλά που στάθηκαν απέναντι. Ο αγέρας θα ‘ναι παντού και η γης παντού μα ακίνητη, να μην ξεριζωθεί, να μην αλλάξει αν γίνεται τίποτα.

Ίσως δεν φτιάχτηκες για να αλλάξεις. Ίσως φτιάχτηκες για να μείνεις ακριβώς όπως είσαι. Ξύλινος, ανέπαφος, στεγνός. Η ροή δεν είναι για όλους τελικά.

Ό,τι κάνεις, ό,τι προσφέρεις τα Χριστούγεννα έχε ανοιχτές τις πόρτες και τα παραθύρια της καρδιάς. Τα Χριστούγεννα είναι αληθινά όταν φωτίζονται με τα λαμπιόνια της καρδιάς παιδικών ψυχών.