Ξέρω, γιαυτό δεν σε ρωτώ. Χρόνια ζούσα για εσένα κιας μη το γνώριζες. Παρατηρούσα κάθε λεπτομέρεια του σώματός σου.

Έχεις γνωρίσει τον πόνο μέσα από την αρρώστια κι έχεις αναμετρηθεί μαζί του. Δεν αντιστάθηκες, δεν εναντιώθηκες! Πάλεψες μόνο να κρατήσεις όσα ήταν δικά σου, όσα δεν του ανήκαν. Το χαμόγελο, την πίστη, τη θέληση να συνεχίσεις ολόκληρος! Το δικαίωμα στη ζωή!

Αν δεν μπορείς να κοιτάξεις ψηλά, έστω, κοίτα απέναντι. Μια ηλιαχτίδα χαράζει επειδή άκουσε τη δική σου προσευχή, τη δική μου, του διπλανού σου!

Χαμογελώ στο λάθος σου και μου αφαιρώ το δικαίωμα να σε συγχωρήσω. Ύψωσες βράχους και με άφησες μόνη μεσοπέλαγα να αντέχω στα σημάδια της θάλασσας.

Η αληθινή ζωή δεν περιμένει τους δειλούς. Η ζωή απλώνει το χέρι της στους φοβισμένους, σε εκείνους που θέλουν μα πιστεύουν πως δεν μπορούν.

Κι όσο απλώνεις την αγάπη σου στο χώρο τόσο η αγάπη μεταδίδει το μήνυμά της. Δίχως κάματο χωρίς τρόπους, σχέδια και κανόνες!

Ο χρόνος νόμιζες πως σταματούσε. Πίστευες πως ακύρωνε την ουσία του. Έμοιαζε σαν να ήθελε κι ο ίδιος να μείνει εκεί, μαζί σου!

Στον έρωτα δεν χρειάζεται να προσπαθείς, είσαι εκεί! Μιλάς, ακούς, βλέπεις, αγγίζεις, νιώθεις, ζεις ένα με εκείνη!

Είμαστε μια κουκκίδα μέσα σε ένα απέραντο σύμπαν! Όποιος πιστεύει πως είναι μοναδικός στο σύμπαν αυτό που δημιούργησε το μυαλό του και όχι ο Δημιουργός, αυταπατάται!

Σε πλημμυρίσανε με ομορφιά φυλακισμένη σε ανέσεις του έτοιμου φαγητού, της άμεσης διασκέδασης του κουμπιού, της τυποποιημένης εξωτερικής εικόνας, της εύκολης εφαρμογής…