Αξίζεις να αγαπηθείς πίστεψέ το!
Μοιραστείτε το άρθρο!
Πόση σιωπή κρύβει η αγάπη; Πόση κραυγή χωρά η αγάπη; Πόσο πόνο;
Γεννιέσαι με πόνο στην ζωή ετούτη…
Η ψυχή δεν ξέρει πού χωρά…
Αξίζεις να αγαπηθείς πίστεψέ το!
Τόσες κατηγορίες άκουγες τόσα χρόνια! Σε χτυπούσαν στο σώμα, σε χτυπούσαν στην ψυχή κι εσύ σώπαινες. Τα βραδιά οι λυγμοί και το πρωί το κενό βλέμμα.
Σε βλέπω να χαράζεις κύκλους στο χώμα, παιδί μικρό και στο κέντρο εσύ. Ένας ήλιος χωρίς πλανήτες, χωρίς σύνδεση με την ζωή!
Μόνος, πάντα μόνος κι οι άνθρωποι να πηγαινοέρχονται.
Γονείς κουφάρια αρνήθηκαν της στοργής το μονοπάτι. Μόνο κοντά στου χρόνου τον καιρό, εκεί που ξέρεις πως το νήμα τρίβεται, μια κουβέντα καλή. Σου είναι αρκετή όμως! Έμαθες με τα λίγα. Η ψυχή σου δεν μαύρισε ολάκερη.
Φίλοι εχθροί μόνο να χρησιμοποιούν ήξεραν. Μόνο να κλέβουν υπόγεια νομίζοντας πως δεν έβλεπες, δεν είχες καταλάβει.
Σχέσεις βουτηγμένες στο ποτό, τα πάθη και την εφήμερη απόλαυση. Λίγο φως αν μπήκε, είδε το σκοτάδι, τρόμαξε κι έτρεξε πίσω στην πηγή του.
Καμμία θέση στην αγάπη. Ήξερες πως υπήρχε. Ποτέ σου όμως δεν πίστεψες πως είναι αληθινή. Ή έστω ότι είναι για εσένα…
Μόνος, πάντα μόνος κι οι άνθρωποι να πηγαινοέρχονται.
Συγχωρώντας τους εφιάλτες δεν ξορκίζεις το κακό! Ένα προσκύνημα στον πιο ιερό ναό, δεν σου προσφέρει λύτρωση, ούτε τα καθάρια νερά της πιο κρυστάλλινης πηγής!
Μην τιμωρείς άλλο τον εαυτό σου!
Συγχώρα εσένα πρώτα άνθρωπε, εσένα που δέχθηκες να ποδοπατηθείς ξανά και ξανά!
Αν δεν προσκυνήσεις την ψυχή σου! Αν δεν ζητήσεις συγχώρεση από εκείνη! Αν δεν πλυθείς με τα δάκρυα σου! Να τα αφήνεις να κυλούν δεν ωφελεί.
Φανερώσου ψυχή! Φανερώσου στον άνθρωπο που δεν μπορεί να πιστέψει ότι αξίζει να αγαπηθεί!
Φανερώσου δάκρυ και σβήσε τις πληγές! Δεν τις αντέχει, δεν το βλέπεις; Σώσε τον γιατί δίχως αυτόν δεν υπάρχεις!
Διώχνει ότι τον αγαπά! Δεν πιστεύει ότι αξίζει να αγαπηθεί! Άκουσε πόσες κατηγορίες!
“Δεν αξίζεις”
“Είσαι άχρηστος”
“Είσαι θύμα”
“Είσαι τίποτα”
Ποιος μπορεί να δεχτεί αγάπη, να πιστέψει σε αυτήν, όταν έχει μάθει να τον αγαπούν επικρίνοντάς τον; Θέλει τόση δύναμη για να σταθείς στα πόδια σου! Τόση θέληση για ζωή!
Μα εσύ μια ζωή άκουγες πως δεν αξίζεις, δεν θα τα καταφέρεις! Σε κολλούσαν στον τοίχο, σε έδερναν, σε μείωναν!
Πώς να πιστέψεις ότι αξίζεις την ζωή; Την ομορφιά της; Το Φως της;
Όποιος δεν λατρέψει με αγάπη τον εαυτό του. Όποιος δεν αποδεχτεί ότι το χθες δεν γυρίζει πίσω, να ξέρει πως δεν έχει έρθει η κάθαρση. Η κάθαρση αργεί. Το χθες έρχεται μπροστά του μόνο για να του κλείσει τον δρόμο του.
Την αγάπη για να την αγαπήσεις χρειάζεται να έχεις μιλήσει με την ψυχή σου χωρίς χρόνο!
Χωρίς χώρο ιερό!
Χωρίς καθάριο ποταμό!
Ετούτα τα οδηγούν Θεοί όχι άνθρωποι!
Για να πιστέψεις ότι αξίζεις να αγαπηθείς μετά από τόση απόρριψη, χρειάζεται να βυθιστείς στα αβαθή σου σημεία. Εκεί μόνον εσύ μπορείς να φτάσεις!
Για να δεχτείς το Φως, δεν πρέπει να διώξεις το σκοτάδι σου, χρειάζεται να το αγαπήσεις και να το λούσεις με Φως.
Στο Φως βρίσκει καταφύγιο η αγάπη εκεί ξαποσταίνει, μα πρώτα πρέπει εσύ να φτάσεις σε αυτό το καταφύγιο!
Ψυχή γαλήνεψε! Η αγάπη δεν φεύγει. Δεν απομακρύνεται από εσένα, μόνον εσύ μπορείς να φύγεις από εκείνη. Τις αποστάσεις τις βάζεις εσύ από εσένα.
Εσύ από εκείνη…
Η αγάπη στέκει εκεί αγέρωχη και περιμένει υπομονετικά πότε θα ‘ρθεις κοντά της.
Ο χρόνος δεν μετρά της ψυχής το μονοπάτι. Της αγάπη την άκρη. Άνοιξε τις αγκάλες σου! Η ομορφιά της ζωής σε περιμένει, γίνε κομμάτι της!
Αυτό αξίζεις! Πίστεψέ το!
Υ.Γ. Αν βρεθεί στον δρόμο σου ένας τέτοιος άνθρωπος, μην τον αφήσεις μόνο. Στάσου εκεί πλάι του αθόρυβα. Πότε πότε ψέλλισέ του δυο τρεις λέξεις, ένα χάδι, μια σιωπή… Έχε υπομονή, δεν πεθαίνει, ξαναγεννιέται. Αν το αντέχεις μείνε και γίνε η παρθενική του αγκαλιά!
Μοιραστείτε το άρθρο!