Το σωστό κλειδί για το Κάμελοτ

Σε εκείνη την καμπή του χρόνου που ο φόβος δεν ωφέλησε κανέναν προχωρήσαμε καθηλωμένοι από το τοπίο της μάχης. Από ένα σημείο κι ύστερα η ψυχή είναι εκείνη που αντέχει να δείχνει το δρόμο. Ούτε τα μάτια, ούτε η λογική.

Ακόμη να φανεί η νίκη κι όμως κανείς μας δεν το είχε βάλει κάτω. Το κλειδί του κάστρου ήταν εκεί από πάντα. Έμενε εμείς να ολοκληρώσουμε τον κύκλο της ζωής μας. Επτά ζωές, επτά ψυχές να ανελίσσονται με αγώνα στης Πηγής την Αρχή.

Παραδομένοι και νικητές ταυτόχρονα. Ιππότες και βασιλιάδες, γιατί η ζωή ανελέητη αποσυντίθεται μπροστά στα μάτια μας, περιμένοντας να βρούμε το κλειδί που θα την οδηγήσει στην τελική της μορφής. Το Άγιο Δισκοπότηρο που θα θεραπεύσει τις πληγές μας. Μόνος όρκος στο Θεό και στην Αλήθεια που προσμένει ο καθένας να φωτίσει ο δρόμος των ουρανών.

Να μην αποπροσανατολιστείς Ιππότη!

Να μη γίνει απλά η ζωή σου ένα ακόμη ματωμένο πεδίο μάχης…

Μπήξε καλά στην πέτρα το ξίφος σου Αρθούρε κι ο χρόνος θα τα σφραγίσει όλα! Τους χάρτες, τα σημάδια, το αίμα, τον ιδρώτα, τη Θέωση.

Κανένα εμπόδιο σαν σταθείς έτοιμος για ετούτη την μάχη! Κανείς εχθρός κανείς κατακτητής, μόνον εμείς που καταθέσαμε την ψυχή μας ως όπλο στη Στρογγυλή Τράπεζα και τα όπλα μας στον Εκλεκτό της Επικίνδυνης Θέσης.

Μόνος εχθρός εσύ άνθρωπε! Εσύ και το ανελέητο πάθος σου για δόξα και πλούτη. Αναζητάς την ύλη σε όλα, το χειροπιαστό και αρνείσαι το θεϊκό σου κομμάτι. Το αγνοείς τη στιγμή μιας απόφασης, μόνον αυτό που θα κρατήσεις στα χέρια σου αναγνωρίζεις ως αξία.

Το σωστό κλειδί για το Κάμελοτ ήτανε από πάντοτε εκεί, μέσα σου. Το φως του δεν έσβησε ποτέ, μόνο κρύφτηκε περιμένοντας τις ψυχές να ενωθούν με το θείο. Ο χρυσός να γίνει κάρβουνο και το κάρβουνο χρυσός. Να ξεχωρίσουν οι Εκλεκτοί από τους αλαζόνες. Οι Σκοτεινοί από τους Φωτεινούς. Κανείς να μην κάνει πίσω! Όλοι αντιμέτωποι με τον ίδιο σκοπό…

Το σωστό κλειδί για το Κάμελοτ…