Μοιραστείτε το άρθρο!

-Δεν υπάρχουν λόγια να ειπωθούν μου λες. Κατάντια!

-Αν δεν έχεις κάτι να πεις, σώπαινε, σου απαντώ.

-Μα πάει η ελευθερία, φωνάζεις!

-Θυμάσαι πότε την είχες;

Σου ψιθυρίζω, γλυκά, σιγά, μην μας ακούσουν οι εχθροί.

Παντού κι ένας προδότης. Ο κλοιός σφίγγει. Η ανάσα βαριά. Κανείς τους δε νοιάζεται. Παγώνει η ανάσα, σβήνει κι οι προδότες κοιτούν, σπέρνουν διχόνοια.

Οι απλοί άνθρωποι, πολίτες μιας χώρας κλοτσοσκούφι, μιας χώρας Πηγή που τώρα αναβλύζει μόνο βρωμιά!

Τα χώματα δεν προδίδουν. Τα χώματα δεν εξαγοράζονται. Τα χώματα θυμίζουν την Αλήθεια…

Θυμάσαι ποιος είσαι; Θυμάσαι την καταγωγή σου;

Αποπροσανατολίζουν οι ψεύτικοι κυβερνώντες με εθνική συνείδηση το λαό και εθνική παράδοση των όπλων τους αρχηγούς τους…

Κερδίζουν χρόνο. Τελειώνει ο χρόνος τους, το ξέρουν, το νιώθουν…

Έλληνες δεν είναι ετούτοι, παρά εζήλεψαν χώμα γης ελληνικής.

Όσο και να το θανατώνεις αδιάκοπα γεννά κι από τις στάχτες του ξαναγεννιέται. Φοίνικας το χώμα, Απόλλωνας το φωτίζει, Αθηνά του δείχνει πώς, Δίας το μαλώνει, Ποσειδώνας το ταξιδεύει.

Όλα μιλημένα σου λέω, σώπαινε και μάζευε δυνάμεις η αληθινή μάχη είναι πρώτα εντός σου!

Θυμάσαι ποιος είσαι; Θυμάσαι την καταγωγή σου;

Όλα παιγνίδια στο δικό σου μυαλό, να νομίζεις ότι κινδυνεύεις από τον “γείτονα” κι ο Δούρειος Ίππος να είναι ήδη εντός, από δικό σου χέρι και από ξένο δάκτυλο…

Ήθελες “οικογένειες” στη ζωή σου, τις πληρώνεις ακριβά τώρα. Τις πληρώνει η Ελευθερία, τις πληρώνει η Ελλάδα, τις πληρώνει η δική σου οικογένεια…

Φάε διχόνοια! Φάε σε όλα τα χρώματα!

Πράσινα, κόκκινα, μπλε. Θα χορτάσεις καλά! Θα μπουχτίσεις από το φαΐ!

Μάσκα ή όχι μάσκα! Πόλεμο ή ξεπούλημα;

Χριστό ή Αλάχ!

Φάε διχόνοια! Φάε, φάε!

Άνθρωπος εναντίον ανθρώπου!

Έλληνας απέναντι σε Έλληνα!

Έλληνας είσαι τελικά ή Ρωμιός; Μασκοφόρος, Χριστανός;

Έλληνας είσαι;

Μέχρι ποια γεωγραφική θέση; Μέχρι ποιο ναυτικό μίλι; Μέχρι ποια χρονολογία; Μέχρι ποιο Θεό; …

Ακόμα σωπαίνεις χωρίς να θυμάσαι. Ναρκώνεις το μυαλό σου με κουτιά που φτιάχνουν την πραγματικότητά σου. Χαράσσουν το φόβο στο κορμί σου, δεν αναπνέεις πια, μόνο φοβάσαι τη στιγμή που θα σε διασωληνώσουν κι εσένα…

Κι ο εχθρός ακριβώς απέναντί σου ξαναχτυπά. Έτσι του παν, έτσι έκανε!

Πιόνι κι αυτός, πιόνι κι εσύ, πιόνια όλοι μας. Μαριονέτες οι “αρχηγοί”, καμουφλαρισμένοι οι άρχοντες του κόσμου. Σου δίνουν ειδήσεις να ‘χεις να τρως, λόγο να διχάζεσαι κι εκείνοι να συνεχίζουν ανεμπόδιστοι.

Κάποτε γελούσαν μαζί σου, τώρα η χαζομάρα σου τους είναι βαρετή και τόσο προβλέψιμη. Να βλέπεις μέχρι εκεί που αρχίζει και τελειώνει το γυαλί… Να μην θυμάσαι τίποτα! Κλεισμένος στη σπηλιά σου μακριά από τα επικίνδυνα μικρόβια. Εκεί στη σπηλιά το μυαλό ηρεμεί. Εκεί δεν κουράζεται. Εκεί το χωρά η “αλήθεια”…

Έλληνας είσαι τελικά ή Ρωμιός; Μασκοφόρος, Χριστανός; Ή μήπως το επόμενο νούμερο στη λίστα των νέων κρουσμάτων τους;

Ζεις επειδή σε χρειάζονται. Η δύναμη του φόβου σου τους θρέφει. Το σκοτάδι τρέφεται από το μυαλό, αυτό και το τρωτό του σημείο! Το φως δυναμώνει από την ψυχή, ποτέ δεν θα το φτάσει το σκοτάδι! Έχουν άλλη Μήτρα, άλλη Πηγή…

Κράτα γερά ψυχή, έστω κρυφά.

Σε τρέμουν επειδή είσαι Ελληνική!

Το χρήμα ρέει στις τσέπες τους, δεν ξεπουλήθηκαν όλα ακόμη. Πάντα κάτι μένει…

Ένα ξεχασμένο δάσος, μία μικρή προβλήτα, ένας κρυμμένος αιγιαλός, μια γάργαρη πηγή, ένα δύσβατο βουνό, μια ψυχή ακόμη, μια συνείδηση ακόμη.

ΘΑΝΑΤΟΣ …

Κράτει τα όνειρα, κράτει τα οράματα, όλα συντρίμμια εδώ. Μόνο συμφέροντα πατούν στις μύτες, μην τυχόν και λερωθούν από τα αίματα και τη σκόνη.

Κράτα γερά ψυχή, έστω κρυφά.

Σε τρέμουν επειδή είσαι Ελληνική!

-Πονάω μου λες!

-Κράτα την πληγή! Πάτα την καλά, άσε την πατρίδα να τη γιάνει! Το χώμα της να την κλείσει.

Ελλάς Μήτρα, Ελλάς Πηγή!

Βάλε το χώμα της επάνω και πάτα την πληγή!

Βάλε το χώμα της επάνω και πάτησε κι εσύ γερά! Αυτό σε προστατεύει, αυτό υπερασπίσου! Ελλάδας χώματα, ψυχής ζωή, πνεύμα Αθάνατο!

Εμπρός λοιπόν!

Λευτερώσου από τη λήθη!

Είσαι η ψυχή των προγόνων σου!

“Η Ελλάδα επιζεί ακόμα, επιζεί νομίζω μέσα από διαδοχικά θαύματα.”
Νίκος Καζαντζάκης

Μοιραστείτε το άρθρο!