Μοιραστείτε το άρθρο!

Οι άνθρωποι πια μιλούν μόνο για σεξ και όχι για έρωτα. Ο έρωτας αποδομήθηκε καθώς γδυνόντουσαν μπροστά στον καθρέπτη τους για τη βραδινή τους έξοδο. Καθώς προσπαθούσαν να κρύψουν την ψυχική τους δυσοσμία με το ακριβότερο άρωμα και με το λαμπερό πανάκριβο αμάξι τους. Ντράπηκε η αγνότητα, κρύβεται. Της ξεθωριάσανε το χρώμα της! Την ντύσανε πόρνη στο κρεβάτι τους.

Τους μιλάς για ψυχή και γελάνε. Σε λυπούνται γιατί θεωρούν ουτοπία ό,τι δεν το πληρώνεις, ό,τι δεν είναι ύλη.

Τους μιλάς για συναίσθημα στη σχέση, για αγάπη και αγνό έρωτα. Σε χλευάζουν πως έχεις απομακρυνθεί από την πραγματικότητα. Ποια πραγματικότητα; Της ασυδοσίας και της έλλειψης του μέτρου; Της παντελούς έλλειψης αξιών και μόνο για να πέσεις σε ένα κρεβάτι; Για όλαυτά γίνεσαι ο γελοίος της παρέας. Αυτός, που τον κοιτούν περίεργα όταν κοκορεύονται με πόσους και πόσες συνευρέθηκαν.

Η σήψη έχει κατακλύσει τις ζωές μας κι εμείς παθητικοί θεατές μιας οθόνης. Είτε αυτής της καρφωμένης στον τοίχο του σπιτιού μας είτε αυτής της καρφωμένης στα χέρια μας.

Ο οραματισμός, η φαντασία, η δημιουργία αρχίζουν στην οθόνη και καταλήγουν στα σεντόνια της συντριπτικής πλειοψηφίας των ανθρώπων.

Όλη μας η ζωή κορμί έκθετο, γυμνό σε ένα κρεβάτι, μα κρυφό και άγνωστο για να ανακαλύψεις την ουσία της ύπαρξής σου εντός της. Καμμία αναζήτηση! Καμμία επικοινωνία! Καμμία σύνδεση! Κενό!

Συγκινείσαι; Κρίνεσαι αδύναμος! Αγκαλιάζεις τη φύση, τα δέντρα, τα λουλούδια, τη θάλασσα χαρακτηρίζεσαι περίεργος και νοητικά στερημένος. Έχει χαθεί η σύνδεσή μας με την μητέρα Φύση!

Έχει χαθεί η επαφή μας με την αληθινή ζωή! Την έχουμε αντικαταστήσει με την πλαστική, την ψεύτικη. Κλείνουμε αυτιά στο κελάηδημα ενός πουλιού. Ακούμε για μουσική στη διαπασών τα σκουπίδια που βρίζουν, προάγουν το σεξ, τη βία και καθετί αρρωστημένο! Πού να χωρέσει η αγνότητα; Πού;

Παραιτούμαι! Όχι άλλα λόγια για τη σαπίλα του κόσμου μας! Ζούνε παιδιά μέσα, ψυχές αγνές που εμείς τις δηλητηριάζουμε! Γιατί τόση σιωπή, τόσον καιρό; Γιατί τόση απάθεια; Εμείς τροφοδοτούμε τις ψυχές τους με τις οθόνες και την κατρακύλα μας. Εμείς διώξαμε την αγνότητα! Εμείς αφήσαμε το σκοτάδι να κυριαρχήσει στο σώμα και την ψυχή μας και το μεταφέρουμε και στη δική τους.

Κλείνω τις σκέψεις μου. Σφραγίζω την ψυχή μου. Κλειδώνω τα λόγια μου. Μόνο ο θάνατος είναι η λύση. Να πεθάνει το παλιό! Τέλος σε όλα! Θάνατος! Να ξαναβρεί η αγνότητα το χαμένο της χρώμα, να επιστρέψει η καθαρότητα εκεί που ανήκει…

Μοιραστείτε το άρθρο!