Πού πήγες άνθρωπε “υπέρτατο” ον της γης; Φούμαρα και μεταξωτές κορδέλες και μια καταναλωτική ζωή που δεν εκπληρώνει πόθους και ανάγκες ψυχής παρά μόνο καταναλώνει και αδειάζει ψυχές και κάπου εκεί ξεχάσαμε να είμαστε άνθρωποι…
Η γυναίκα που έγινε Αγάπη
Το Μαζί
Η Πόρτα που Άνοιξε
Η Σιωπή του Άδη, η Αλήθεια του Ανθρώπου
Ο Ιερός μου Τόπος δεν κατοικεί… υπάρχει