Πρέπει και θέλω παγιδευμένα σε ασφυκτιούν. Σαν τον καθρέπτη που σπάει. Η πτώση που παίρνει μαζί είδωλο και πρόσωπο. Δεν σώζονται τα κομμάτια, δεν ενώνονται τα θρύψαλα.

Κι όσο απελευθερωνόμουν από το πρόγραμμα τόσο μου συνέβαιναν καινούργια πράγματα, καινούργιες εμπειρίες, στιγμές που έκρυβα πίσω από το ρολόι, στιγμές που στοίβαζα κάθε εποχή μαζί με το ανεβοκατέβασμα των ρούχων.