Το νόημα σωπαίνει βουβό. Ο θόρυβος αντηχεί ως η μόνη διέξοδος του ανθρώπου. Φωνάζει για να ακουστεί.

Όταν αντιμετωπίζεις την Αλήθεια κατάματα, όλα πονούν στην αρχή! Σιγά σιγά ξεκαθαρίζουν! Όταν διαλέγεις την δική της πλευρά, όλα γίνονται και είναι σωστά!

Στο εγώ και το εσύ μοναξιά. Δεν μου ταίριαξε το μόνος. Το προσπάθησα. Δεν μου γέμισε την ζωή, μόνο την άδειαζε χωρίς να με ρωτήσει.

Μη ζεις με τη μιζέρια που σου επιβάλλουν οι γύρω σου! Να ζεις με όση χαρά εσύ επιθυμείς στη ζωή σου!

Ποτέ δεν μέτρησα τις στιγμές μας με χρόνο. Δεν τις μέτρησα καν! Δεν χρειάστηκε να μου λείψει κάτι για να σε νοσταλγήσω! Τα έχω όλα μέσα μου!

Εσύ κι εγώ αντικριστά. Δυο άνθρωποι κοντινοί και τόσο μακρινοί ταυτόχρονα, σαν μια αμφιμονοσήμαντη εξίσωση σε απόλυτη αρμονία. Μια ανέλπιστη συνάντηση που πάλευε να καταπνίξει τους χτύπους της καρδιάς της αναίτια. Γιατί να κρατήσεις πίσω έναν χτύπο, γιατί να τον στραγγαλίσεις μέσα στο μυαλό σου; Γιατί να μπερδεύεις το τώρα με το αύριο; Ρώτησα παντού,…