Σ’ αγαπώ γιατί μου θυμίζεις το φως μέσα μου. Γιατί η ψυχή μου γαληνεύει στη σκέψη πως μπορώ να φωτίσω τη ζωή μου πιο αληθινά!

Τα λόγια στις ζωές των ανθρώπων είναι τόσο εύκολα, τόσο απλά! Αν υπήρχαν συνέπειες για κάθε κουβέντα που ξεστόμιζαν οι άνθρωποι χωρίς να την σκέφτονται και να την φιλτράρουν; Άραγε θα την έλεγαν;

Ο καθένας διαλέγει την δική του οικογένεια την δική του ψευδαίσθηση ή αλήθεια.Διαλέγει με ποιον θα δώσει το φιλί της αλλαγής του χρόνου τα Χριστούγεννα, το φιλί της αγάπης το Πάσχα. Με ποιον θα κάνει ευχή όταν θα σβήνει τα κεράκια της τούρτα του. Με ποιον θα κλάψει την δύσκολη στιγμή και πάει λέγοντας.

Σαν κρατάς της αγάπης το ζύγι, γνωρίζεις πως υπάρχει τόση αγάπη! 

Και μόνο που όταν θέλω να γράψω για έρωτα, σκέφτομαι εσένα! Και μόνο που μέσα από εσένα, μπορώ ξανά να αγγίξω τη συντροφική αγάπη! Και μόνο που η ζωή, μου έδειξε για μία ακόμη φορά, πως ο έρωτας έρχεται, από εκεί που δεν το περιμένεις!

Πόσο πλήρης ένιωθε για να μην κρατά καμία άσχημη ανάμνηση; Πώς γίνεται να μην είσαι πλάι σε κάποιον και να μιλάς σαν  να στέκεται δίπλα σου με αιώνια παραδομένα δεσμά; 

Ξαφνικά, αισθάνθηκα μια μοναξιά που την είχα αφήσει πολύ πίσω μου ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Η συνειδητή μοναχικότητά μου είχε κάνει φτερά!

Κάθε φορά που πλησιάζουν τα Χριστούγεννα οι σκέψεις μου θεριεύουν. Η καρδιά μου σφίγγεται από τις κλασικές εικόνες που κατακλυζόμαστε. Άνθρωποι, να υποφέρουν, χτυπημένοι από αρρώστια, πείνα, δυστυχία, μοναξιά, εκεί που παράλληλα σκεφτόμαστε τι θα φάμε τα Χριστούγεννα, τι μοντελάκι θα φορέσουμε και το gadget της τελευταίας τεχνολογίας που θα μοστράρουμε, πλάι στην προσεγμένα πασπαλισμένη…

Όταν αγαπάς με την καρδιά σου, δεν χωρούν αυλικοί, δεν γεμίζει η καρδιά σου με μπράβο και κολακείες παρά μόνο γεμίζει με την δική της ζεστασιά, όσο μακριά κιαν βρίσκεται εκείνη!

Έτσι καταντήσαμε και στην αγάπη! Γρήγορα συμπεράσματα, γρήγορα περάσματα, εφήμερες ζωές, σαν το κουμπί της πανάκριβης οθόνης μας!