Στάθηκα αμέτρητες φορές σε αυτό το κάτι, για να καταφέρω να απομονώσω τις φωνές. Να ξεχωρίσω την χειραγώγηση από την καθοδήγηση, την ανάγκη από την επιθυμία, την αλήθεια από την ψευδαίσθηση.
Η συνείδηση είναι κομμάτι του κύκλου της ζωής, της ημέρας και της νύχτας σου. Είναι φως η δύναμή της και σκοτάδι η απουσία της.
Άνθρωποι! Δεν έχετε ανάγκη από καμία οθόνη για να ζήσετε στην πραγματικότητα!
Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν φίλους, κάνουν πως έχουν, γιατί συγκεκριμένες στιγμές οι φίλοι αυτοί, τους ενισχύει την εικόνα τους! Ξεχνούν την βοήθεια που τους έχεις προσφέρει, ειδικά όταν πλέον δεν σε χρειάζονται, και απλώς σε αδειάζουν στον πρώτο εύκαιρο κάδο των αχρήστων!
Η ζωή έξω από το τι θα πει το σόι, τι θα πουν οι φίλοι των γονιών σου, πώς θα το πάρει ο δίπλα κι ο παραδίπλα και….
Ε, δεν πάνε όλοι στον αγύριστο;