Η ζωή με έμαθε, με κάθε τρόπο πως δεν αρκεί να επιλέξει ο ένας το Φως, πρέπει να το επιλέξουν όλοι οι εμπλεκόμενοι, επί ίσοις όροις. Εναντιώθηκα σε ετούτη την αλήθεια και λαβώθηκα πολλές φορές. Δεν μετρώ τα σημάδια, δεν μου προσφέρει καμμία ωφέλεια.

Μην φοβάσαι το σκοτάδι που βλέπεις μέσα από τα μάτια των ανθρώπων, φοβούνται κι εκείνοι, γιαυτό σπάνε τα γυαλιά και περπατούν μειδιάζοντας! Γνωρίζουν καλά πως έτσι δεν ξορκίζουν το κακό!

Νύχτα ξανά, μόνη ξανά. Γιατί μόνο τη νύχτα; Δύσκολο όλο αυτό! Όταν νιώσεις συντροφικότητα, αγάπη, αλήθεια να πρέπει να αποχωριστείς! 

Γιαυτό κι εγώ θα σε αφήνω εκεί, πλάι μου να έρχεσαι, να αγγίζεις τη σιωπή μου, να με βλέπεις μέσα μου και να θυμάσαι πως κανένας τόπος δεν είναι εχθρικός και κανένας ξένος, σαν δεν φοβηθείς να τον κοιτάξεις κατάματα!