Αγαπώ εκείνες τις απρόσμενες στιγμές που σε ξύπνησαν από τον λήθαργο. Σε φόβισαν με την δύναμή τους, σε γιάτρεψαν με την κατάθεση ψυχής τους.

Σ’ αγαπώ γιατί μου θυμίζεις το φως μέσα μου. Γιατί η ψυχή μου γαληνεύει στη σκέψη πως μπορώ να φωτίσω τη ζωή μου πιο αληθινά!

Ποτέ σου δεν την απαρνήθηκες! Ποτέ σου δεν την άφηνες μόνη! Ποτέ σου δεν της γύρισες την πλάτη! Ήσουν πάντα εκεί! Δίπλα της, επάνω της, μέσα της πάντα συμπορευτής, ποτέ σου αδίστακτος κατακτητής!