Μείνε, για όσο η απόσταση ενώνει τις σιωπές σε λόγια, που δεν χρειάζεται να λέγονται από το στόμα, αρκεί που τα γνωρίζουν οι καρδιές μας…
Η αγάπη ισορροπεί σαν νιώσει και τους δυο στο μαζί. Η αγάπη μηδενίζει και ξεκινά από την αρχή.
Αγαπώ εκείνες τις απρόσμενες στιγμές που σε ξύπνησαν από τον λήθαργο. Σε φόβισαν με την δύναμή τους, σε γιάτρεψαν με την κατάθεση ψυχής τους.
Η ένωση ουρανού και γης, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του ήλιου. Κανείς δεν ξεφεύγει από εκείνον, παντεπόπτης της ζωής μας, της αλήθεια μας, της ένωσής μας.
Σ’ αγαπώ γιατί μου θυμίζεις το φως μέσα μου. Γιατί η ψυχή μου γαληνεύει στη σκέψη πως μπορώ να φωτίσω τη ζωή μου πιο αληθινά!
Ποτέ σου δεν την απαρνήθηκες! Ποτέ σου δεν την άφηνες μόνη! Ποτέ σου δεν της γύρισες την πλάτη! Ήσουν πάντα εκεί! Δίπλα της, επάνω της, μέσα της πάντα συμπορευτής, ποτέ σου αδίστακτος κατακτητής!