Κι όμως βλέποντας την ευταξία, την ισορροπία και την τόση ομορφιά στη φύση και στη «ζωή», νιώθω πως όποιος κιαν είναι ο Θεός, ανάμεσα σε τόσους ανθρώπινους Θεούς, ακόμη τηρεί τους νόμους!
Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει αυτή τη ροή, μόνο εσύ σε μια στιγμή αλλοφροσύνης, μόνο ο χρόνος σε μια στιγμή που ήταν για να ‘ρθει, μόνο η ζωή, που οι σοφοί λένε πως ξέρει καλλίτερα!
Σταμάτα να κοιτάς περίεργα αυτόν που σου χαμογελά!Σταμάτα να ρωτάς τι ναρκωτικά πίνει και απλά κάνε ότι κάνει! Σταματά να φοβάσαι πως αν χαμογελάσεις, κάποιος θα σε παρεξηγήσει!
Σε κανέναν δεν αξίξει καμιά απανθρωπιά, κανένα ψέμα, καμιά απάτη για να αλλάξει!
Μα αφού έτσι έγινε, τουλάχιστον κατάφερα ακόμη και μέσα από την σαπίλα σας να νικήσω!
Κάνε ειρήνη με τον πόλεμο, επίτρεψε στην δύναμή σου να αναστηθεί, γιατί οι εγωισμοί στον κύκλο της ζωής πληρώνονται, και το τίμημα είναι κάθε φορά ο πόλεμος να γίνεται και πιο σκληρός.
Ο φόβος της μοναξιάς, η σκέψη και μόνο πως δεν θα έχεις τα στηρίγματα να κρατηθείς, σε οδηγούν μοιραία σε ένα παιγνίδι συναισθηματικού εκβιασμού, σε μια δοσοληψία με το “έχω ανάγκη” και “απαιτώ” και με το “θα ήθελα” και το “εδώ και τώρα”!
Μην σταθείς πουθενά! Μόνο κράτα το χέρι μου σφιχτά κι όσα θα ‘ρθουν, μαζί θα τα διαβούμε, γιατί έτσι το δάκρυ είναι πιο ελαφρύ και σβήνει εύκολα τη θλίψη από τα μάτια σου.
Κανείς μας δεν γνωρίζει τίποτα, επαίτες του μέλλοντος του ενός και του άλλου γινόμαστε κάθε μέρα, γιατί δεν μας αρέσει να ζούμε σαν μετέωρες δροσοσταλίδες στην πρωινή καταχνιά.
