Σε εκείνη βρήκε εκείνον και πλάι πλάι το μαζί…
Μοιραστείτε το άρθρο!
Δεν μου μιλάς λέξη. Μηδέ σιωπή! Ποιος λόγος άρρητος σε έκλεισε στην υπόσχεση σου ετούτη, το μαζί δεν φυλακίζεται!
Ποια σκέψη σε έστειλε στα λημέρια μου;
Η σκέψη μου κρυφοπερπατά στα μέρη σου αθόρυβα, μην σταθεί ο χρόνος γύρω από τον πόνο κι η ζωή γύρω από το θάνατο. Περιμένει να λύσεις λίγο από το σφίξιμο στο στήθος σου.
Η αγάπη καρτερεί να φανείς μα εσύ πουθενά, την καρτερείς πλάι μου. Εκεί ήσουνα χρόνια τώρα κι εγώ κρατούσα μάτια κλειστά. Χαμένη στης ζωής το αδίστακτο πρέπει, σκοτώνει καθετί αληθινό και στήνει τους ανθρώπους πιόνια σε ένα σκονισμένο επιτραπέζιο.
Ποια είσαι ακριβώς; Με κοίταξες χωρίς να πεις λέξη!
Είμαι εκείνη που σε κοίταζε στα μάτια όταν μοιραζόσουν τα μέσα σου.
Εκείνη που κοιτούσε τους λευκούς κρίνους που θύμιζαν την αγνότητα που ο καθένας απαρνιέται για το σκοτάδι που φέρει μέσα του.
Εκείνη που ήξερε πώς να γιατρέψει τις πληγές, να τις αγγίξει με την αγάπη που αναζητούσες σε γεμάτα σκοτάδια.
Εκείνη που δεν κρατούσε λάθος, ούτε την ασχήμια στην ψυχή, μόνο εκείνο το φως που είχες μέσα σου και το άφηνες κρυφό να αναδύει την ομορφιά του.
Όλα μαζί και όλα μόνα τα κατέκτησες και στις δυο μορφές τους. Ήθελες μονάχα την αλήθεια ολόκληρη δίχως το φόβο να σου ζητά βοήθεια. Κοιτάζοντας της αγάπης την απλότητα, αναρωτιόσουν γιατί δεν ζητούσε τίποτα.
Κάποτε σώπασες πλάι της. Δεν είπες λέξη, δεν κοίταξες σκέψη. Παρατηρούσες χρόνια, δεν σε ένοιαζε να φανείς, περίμενες να φανερωθούν όλα. Πλάι της ήσουν πάντα. Η αλήθεια ήταν εκεί. Εσύ κι εγώ, η αγάπη, το μαζί.
Κανείς θάνατος δεν τα χωρίζει πια!
Μοιραστείτε το άρθρο!
