Όσο κιαν έψαξα, όσο κιαν τόλμησα, τίποτα, κανείς! Μόνο εσύ!
Μοιραστείτε το άρθρο!
Εσύ κι εγώ αντικριστά. Δυο άνθρωποι κοντινοί και τόσο μακρινοί ταυτόχρονα, σαν μια αμφιμονοσήμαντη εξίσωση σε απόλυτη αρμονία. Μια ανέλπιστη συνάντηση που πάλευε να καταπνίξει τους χτύπους της καρδιάς της αναίτια.
Γιατί να κρατήσεις πίσω έναν χτύπο, γιατί να τον στραγγαλίσεις μέσα στο μυαλό σου;
Γιατί να μπερδεύεις το τώρα με το αύριο;
Ρώτησα παντού, κοίταξα παντού να βρω κι άλλους σαν κι εσένα, μα…
Όσο κιαν έψαξα, όσο κιαν τόλμησα, τίποτα, κανείς! Μόνο εσύ!
Αν μου ζητούσες να μείνω θα έμενα κι αυτό, δεν το αλλάζω με κανένα αντίο χωρίς αντίκρυσμα.
Αν μου ζητούσες να σωπάσω θα διάλεγα να σε αγγίξω χωρίς να σε κοιτάξω στα μάτια.
Αν μου ζητούσες να μην είμαι εγώ, θα κλείδωνα τις λέξεις μου για εσένα, ποτέ μην ακουστούν από τα χείλη μου.
Έτσι σε νιώθω, να σβήνω τα λόγια μου μήπως και περάσουν απέναντι.
Έτσι σε σκέφτομαι, σαν μια ανάσα μες της ψυχής μου τη φλόγα για ζωή.
Πού να βρεις σε άνθρωπο τέτοια σκέψη; Πού να βρεις σε άγγιγμα τέτοια αφή;
Πού να βρεις σε χέρια τέτοια αγκαλιά;
Πού να βρω εσένα κάπου αλλού;
Ρώτησα παντού, κοίταξα παντού να βρω κι άλλους σαν κι εσένα, μα…
Όσο κιαν έψαξα, όσο κιαν τόλμησα, τίποτα, κανείς! Μόνο εσύ!
Αν κάτι μου λείπει στη ζωή μου, είναι μια συζήτηση που μέσα της περικλείει όλες τις ανείπωτες σιωπές και την αμηχανία τους, όταν τα μάτια συναντιούνται κάπου εκεί στη μέση τους. Κανείς δεν θέλει να νιώθει αυτό το κενό, το άδειο μέσα στις σιωπές που χτίζει γέφυρες ανάμεσα στους ανθρώπους, χωρίς να τους ενώνει.
Το ψέμα μόνο τους ενώνει χωρίς να τους συνδέει, η τόλμη που δεν αφήνεται να εκφραστεί και πνίγεται και πιέζεται και ασφυκτιά. Οι ανάσες μόνο τους ενώνουν που κόβονται κι αντικαθίστανται, με όλα τα πρέπει που χωρούν σε ένα τώρα, που δεν το άφησαν να αναπνεύσει λεύτερο!
Χάνομαι μέσα στις σκέψεις μου, ριγώ στη δική σου! Παλινδρομώ στα ερωτηματικά μου για εσένα! Απελπίζομαι που μάταια θέλω μα δεν μπορώ! Σκύβω το κεφάλι και απομακρύνομαι. Το αντικριστά έγινε παράλληλα αντίθετα. Μόνο η σκέψη σου δίπλα μου, μόνο εκείνη και τα γιατί που σωπαίνουν κάθε μου ελπίδα.
Πού να βρεις σε άνθρωπο τέτοια σκέψη; Πού να βρεις σε άγγιγμα τέτοια αφή;
Πού να βρεις σε χέρια τέτοια αγκαλιά;
Πού να βρω εσένα κάπου αλλού; Ρώτησα παντού, κοίταξα παντού, να βρω κι άλλους σαν κι εσένα, μα…
Όσο κιαν έψαξα, όσο κιαν τόλμησα, τίποτα, κανείς! Μόνο εσύ!
Μοιραστείτε το άρθρο!
