Μοιραστείτε το άρθρο!

Οι άνθρωποι έχουν χάσει τα νοήματα. Ένας λαβύρινθος χωρίς Θησέα. Εκεί ο Μινώταυρος, εκεί και ο μίτος, νεκρή η ψυχή. Παλεύουν το θεριό εντός τους. Του απλώνουν το χέρι. Όταν αισθανθούν τη βία και την απόρριψη μεταμορφώνονται σε αυτό σε όσους απλώνουν το χέρι τους σε εκείνους.

Όλοι μιλούν για μοναξιά μα αρνούνται πως την κάλεσαν οι ίδιοι. Κανείς υπεύθυνος και όλοι μόνοι. Εξισώνουν την ψυχή με την ύλη, τη διαδρομή με το αντίτιμο και την μεταστοιχείωση με την κτήση.

Δεν είναι από πέτρα το σύμπαν, δεν είναι από χώμα και νερό, ο άνθρωπος είναι! Συγκρίνει την απεραντοσύνη του με την μοναξιά του για να νιώθει σημαντικός. Γυρίζει γύρω από τον εαυτό του χλευάζοντας όλους τους νόμους της ισορροπίας.

Το νόημα σωπαίνει βουβό. Ο θόρυβος αντηχεί ως η μόνη διέξοδος του ανθρώπου. Φωνάζει για να ακουστεί. Λησμονεί πως το σύμπαν αφουγκράζεται χτύπους, σκέψεις, σιωπές, οράματα, όνειρα, αγγίγματα. Η ροή του αιθέρα λεύτερη και η ανθρώπινη ματαιοδοξία σκλάβος της εμμονής του.

Κομμένο το νήμα.

Έπαψε η φωνή εντός του. Τέλος!

Η σύνδεση χάθηκε.

Η ζωή για τον άνθρωπο, η ύπαρξη για την ψυχή. Σώμα γυμνό κι αποκομμένο από τη Δημιουργία. Τη Φύση μέσα του την πέθανε, γέννησε το σκοτάδι κι έσβησε το Φως…

Βήματα μοναξιάς και απομόνωσης μετράει πια. Στείρα η γης στα μάτια του εκδικείται την απληστία του. Η μοναξιά του γιγαντώνεται. Όσο πιο πολλοί τόσο πιο μόνοι, όσο πιο κοντά τόσο πιο φόβος. Μην αγγίξει ο ένας την ανάγκη του άλλου, μην ενωθούν και γίνουν Ένα. Μην κρατήσουν τον ίδιο μίτο.

Όχι! Δικό μου και δικό σου η δίκαιη μοιρασιά. Μάζευε και πίσω μην κοιτάς. Οι πεθαμένοι δεν μιλούν στους ζωντανούς, μόνο οι ψυχές τους ζωντανεύουν τους φόβους τους, μα εκείνοι φροντίζουν να τους ναρκώνουν με τη σωστή δοσολογία.

Κομμένο το νήμα.

Έπαψε η φωνή εντός του. Τέλος!

Η σύνδεση χάθηκε.

Μην μου ρωτάς τις λύσεις δεν είμαι ο δάσκαλος.

Μην μου ζητάς ευθύνες δεν είμαι η μήτρα.

Αναζήτησε την Πηγή, την Αρχή!

Εκεί ο λαβύρινθος, εκεί ο Μινώταυρος, εκεί ο μίτος, εκεί κι η ψυχή.

Εσύ ;

Μοιραστείτε το άρθρο!