Μοιραστείτε το άρθρο!

Επιλογή. Επιλέγεις σε σχέση με τις συνθήκες. Τις ανάγκες σου. Τα θέλω σου. Κάπου εκεί ενδόμυχα ή μη, κρυφά ή φανερά υπάρχει ένα όνειρο. Μια ελπίδα. Εκείνο το κάτι που σου δίνει τη δύναμη για να υπάρχεις ολόκληρος. Εκεί μπορείς να χαμογελάς, εκεί νιώθεις ότι αξίζει να “είσαι”.

Πολλές φορές μπερδεύονται τα πρέπει της επιβίωσης με τα επιβάλλεται της ψυχής. Γνωρίζεις ότι σε ετούτον τον υλικό κόσμο, του μαύρου και του άσπρου, τα χρειάζεσαι και τα δύο. Το μεν για να ζεις το δε για να αναπνέεις…

Η ψυχή όμως ριγά και το λεπτοφυές κομμάτι σου χάνει το μέτρο. Τολμάς να ονειρευτείς λίγο παραπάνω. Χάνεται η ισορροπία. Δίνεις παραπάνω από ό,μπορείς κι αρχίζεις σιγά σιγά να αποσυντίθεσσι, να καταρρέεις.

Σε μια επιλογή δεν μπορείς να τα έχεις όλα καλοζυγισμένα και πλήρως τακτοποιημένα. Ζυγίζεις αυτά που γνωρίζεις. Τον αστάθμητο παράγοντα δεν μπορείς να τον υπολογίσεις.

Και δεν χρειάζεται να είσαι μόνο τέλειος! Δεν είσαι μηχάνημα. Έχεις δικαίωμα να σπάσεις και να μην μπορείς πια να κρύβεσαι.

Όταν φαίνεσαι ευάλωτος και η δύναμή σου αρχίζει να σε εγκαταλείπει, εκεί ξεκινούν οι βολές και τα κατηγορώ. “Είναι η επιλογή σου, λούσου την!” Κι αυτό το πρέπει να υποστείς τις συνέπειες, τι σημαίνει αυτό; Γιατί παντού και για όλα ένα κατηγορώ; Ένα φταις που επέλεξες, φταις που πήρες μια απόφαση. Που προχώρησες.

Γιατί οι περισσότεροι έχουν την ανάγκη να στήνουν ανθρώπους στον τοίχο. Όλοι με ένα δάκτυλο στη σκανδάλη έτοιμο να ρίξει. Τρέφονται να νιώθουν πως μπορούν να μειώσουν, να συνθλίψουν το συνάνθρωπό τους. Στην αδυναμία του άλλου νιώθουν δυνατοί.

Πουθενά η επιβράβευση, πουθενά να ρωτήσουν πώς είσαι; Μπορείς; Συνεχίζεις να θέλεις; Χρειάζεσαι βοήθεια; Μπορώ να σε βοηθήσω εγώ;

Και ναι, κάθε επιλογή έχει συνέπειες! Όλη μας η ζωή είναι συνέπεια επιλογών! Δεν έχεις δικαίωμα να μιλάς; Δεν έχεις δικαίωμα να πεις κουράστηκα; Να παραιτηθείς. Να απέχεις; Να θες να σταματήσεις; Να θες να επιλέξεις κάτι άλλο;

Κανείς δεν σωπαίνει πια αληθινά. Φυλακισμένοι είμαστε σε μία εσωτερική βαβούρα. Ενας πόλεμος που νομίζεις ότι μπορείς να τον κρύψεις. Μα κοίτα γύρω σου τις νάρκες. Η βαρά τους είναι ο συνάνθρωπος τους. Στον πόλεμο ετούτο είσαι μόνο εχθρός. Των άλλων μα και του εαυτού σου…

Γιατί το θάρρος της επιλογής δεν το έχουν όλοι! Το θάρρος του και ας πονέσω θα τολμήσω, δεν το επιλέγουν όλοι. Δεν το μπορούν. Βουτηγμένοι στο φόβο, σέρνονται γύρω από τη δειλία τους, καρτερώντας το δυνατό να λυγίσει.

Σταμάτα να ασχολείσαι με τους γύρω σου ειδικά όταν καταρρέουν, για να θρέψεις την ανημποριά σου. Σταμάτα να ζηλεύεις όσους επέλεξαν κάτι που σε εσένα μοιάζει δύσκολο και τρομαχτικό! Δεν είμαστε αντίπαλοι, μα ούτε χρειάζεται να είμαστε και φίλοι.

Συνάνθρωποι μπορούμε να είμαστε; Να κατεβάσουμε τα όπλα;

Να επιλέγω χωρίς να με κάνεις να νιώθω υπόλογος. Να επιλέγεις χωρίς να με φοβάσαι;

Να επιλέγω και τη στιγμή που κουράζομαι να είσαι εκεί! Να επιλέγεις και τη στιγμή που κουράζεσαι να είμαι εκεί! Ή έστω να μην χρειάζεται κανείς να νιώθει ότι πρέπει να πατήσει σκανδάλη…

Μοιραστείτε το άρθρο!