Μόνο μείνε!
Μοιραστείτε το άρθρο!
Αν φύγεις εσύ, ποιος απομένει εκείνη τη στιγμή να με σκεπάσει σαν κρυώσω στο σκοτάδι; Ποιος θα κρατά το φως ανοιχτό ποτέ να μη μου σβήσει από το αγιάζι; Να σβήνει τις πατημασιές να μην με βρει το χθες και με πληγώσει.
Κι όταν ο ήλιος θα ανθίσει την αυγή στον ουρανό, εσύ να μείνεις, τις αχτίδες του να κόψεις. Να φτιάξεις μπουκέτο να μου το χαρίσεις να μην σκοτεινιάσει ποτέ ξανά η ψυχή μου. Να γίνεις εκείνος που με κρατά επειδή θέλει να μοσχοβολήσει η ανατολή μες στην καρδιά μου.
Πώς να σε αρνηθώ αφού σου αφέθηκα; Πώς να θυμηθώ για άλλη μια φορά, πώς είναι να αντέχεις όταν κάποιος φεύγει.
Μη φύγεις κι εσύ, μη φύγεις ακόμη δεν είμαι έτοιμη. Ούτε μπορώ, ούτε θέλω να αισθανθώ έτοιμη.
Μείνε για όσο! Για αυτό το όσο που δεν έχει διάρκεια, δεν ανταποκρίνεται σε χτύπους ρολογιού και σε ημερολόγια.
Δεν υπακούει στο χρόνο.
Μείνε, για όσο θέλουμε να κοιταζόμαστε χωρίς τα βλέμματα να χαμηλώνουν.
Μείνε, για όσο τα δάκρυά μου θα ξεδιψούν τη μοναξιά σου.
Μείνε, για όσο τα σώματά μας μένουν στο εκεί που δεν χωρά άλλου ανάσα.
Μείνε, για όσο η απόσταση ενώνει τις σιωπές σε λόγια, που δεν χρειάζεται να λέγονται από το στόμα, αρκεί που τα γνωρίζουν οι καρδιές μας…
Μείνε, γιατί το αντίο είναι το μόνο μαζί που δεν θα σταθώ πλάι σου.
Μόνο μείνε!
Μοιραστείτε το άρθρο!