Και σκέψου, ξεχνάς πως είσαι ζωντανός!
Μοιραστείτε το άρθρο!
Ένα ακόμη πρωινό, μία ακόμη καλημέρα, μια ακόμη ημέρα προσθήκη στο σώμα σου και την ψυχή. Λογαριασμό δεν έχεις κάνει ακόμη! Να ζήσεις μόνον ονειρεύεσαι, να ζήσεις μόνο λαχταράς!
Και σκέψου, ξεχνάς πως είσαι ζωντανός!
Δεν ξέρεις αν προλαβαίνεις να κάνεις λογαριασμό ή αν η ηλικία σε κρατά πίσω να μη βιαστείς! Οι εμπειρίες σου τραβάνε χειρόφρενο να ζήσεις τις στιγμές στο τώρα μόνο. Να μην μαζεύεις το ταμείο του χθες και του προχθές αλλά να συνεχίζεις τη ζωή με άδειες τσέπες, από πίκρες, προδοσίες και πισώπλατες σιωπές! Δεν αξίζει να τις ερμηνεύεις! Δεν αξίζει να τις πιστώσεις στην ψυχή σου δηλητήριο.
Καθώς τα χρόνια περνούν οι προτεραιότητες αλλάζουν, οι ευθύνες το ίδιο. Αποκτάς δικαιώματα που νομίζεις πως σου προσφέρουν ελευθερία μα σε βυθίζουν ολοένα και πιο πολύ σε μια σήραγγα χωρίς έξοδο διαφυγής. Στα χαρτιά ελεύθερος, στη ζωή φυλακισμένος!
Η ζωή σε μαθαίνει να σβήνεις! Ο άνθρωπος, εσύ, σου δίνεις μολύβι να γράφεις! Κι όσο γεμίζεις το τεφτέρι τόσο μεγαλύτερη η δύναμη που σκάβεις τον λάκκο σου, που ξεχνάς τον ήλιο και αρκείσαι στη μούχλα του σκοταδιού που σε κλείνεις.
Και σκέψου, ξεχνάς πως είσαι ζωντανός!
Όσο μεγαλώνεις, τα όνειρα χαρακτηρίζονται επιπόλαιος ρομαντισμός, οι ευχάριστες σκέψεις ουτοπία! Η ομορφιά, μικρές ανύπαρκτες στιγμές, για τις οποίες μιλάς σαν να τις ζεις μα όταν φτάνει η στιγμή να διαλέξεις, εσύ, επιστρέφεις στη φυλακή.
Είσαι κάπου ενδιάμεσα… Κάπου μεταξύ ζωής και πλάνης…
Η ζωή όμως αντιστέκεται κι αλλού σε οδηγεί συνήθως! Μεσοτοιχία με την απέναντι πλευρά της, τις κρυφές σκέψεις τις παράνομες, τις ταξιδιάρικες. Απέλπιδες προσπάθειες για να φτάσει κάπου που ντρέπεται να πει πως ονειρεύεται. Ντρέπεται να πει πως της αξίζει. Πονάει που θέλει να ζήσει, πονάει που θέλει να σπάσει τα δεσμά της ανθρώπινης φύσης της!
Μα ο πόνος έχει αποτύπωμα! Το αποτύπωμα μπορεί να είναι ευκαιριακό, η μνήμη υπάρχει για πάντα. Αυτό το πάντα που το λες και τελικά κρατά μόνο όσο μια ζωή κι αυτή κάποτε τελειώνει! Αυτό το θα το παλέψω ως το τέλος και δίνεις περισσότερη σημασία στο τέλος και λιγότερη στη ζωή. Η μνήμη μένει να θυμίζει πως κάποτε ονειρεύτηκες να ζήσεις κάποτε ονειρεύτηκες να λευτερωθείς!
Και σκέψου, ξεχνάς πως είσαι ζωντανός!
Μοιραστείτε το άρθρο!
