Μοιραστείτε το άρθρο!

Μέρες και χρόνια στην πλάτη σου. Αποστάσεις ζωής με της καρδιάς και του μυαλού την αντίθεση. Χιλιόμετρα μετρημένα σε διαδρομές, σε χρόνο, σε πόνο, σε χαρά.

Ισορροπείς, ευθυγραμμίζεσαι ή μόνο γυρνάς σε κύκλους γύρω από όλα στη ζωή σου;

Αρπακτικό που δεν γεύεται με τη σάρκα του, παρά μόνο μοναχικά, με την καρδιά του.

Μια σχέση από απόσταση που δίνει τη δική της μάχη. Μια απόσταση από το θέλω αλλά δεν ξέρω πώς, από το είμαι εδώ μα μόνο από μακριά!

Γιατί η καρδιά κοιτά πάντα από το κέντρο σου, μα το μυαλό ποτέ δεν θα καταφέρει να αμβλύνει ετούτη την απόσταση! Όλα τα κοιτά από ψηλά, σαν έξω από εσένα!

Έτσι όλοι μας, επιβάτες σε μια ζωή που αέναα προσπαθεί να συνδέσει την καρδιά με το μυαλό! Την λογική με την αγάπη!

Συλλαβίζοντας βουβά σ’αγαπώ, πλάι σε φινιστρίνια ταξιδεύοντας την απρόβλεπτη θάλασσα. Δοκιμάζοντας τα όρια της άνευ όρων παράδοσης στο συναίσθημα. Αρκεί να το νιώσεις σαν την ορμή της φουρτουνιασμένης θάλασσας και στην ψυχρότητα μιας εγκεφαλικής απόφασης. Σαν την άπνοια που καθηλώνει και το πιο δυνατό σκαρί στο ίδιο σημείο!

Πάντα με ερωτηματικά, ποτέ σίγουρος!

Να μείνω ή να φύγω;

Να νιώσω ή να οχυρωθώ;

Να ζήσω πεθαίνοντας ή να πεθάνω κάποτε, ζώντας τώρα;

Διλήμματα, όχι μόνο δικά μου, μα και δικά σου και του διπλανού! Σε μια ζωή, που πότε ζει μόνη της έξω από εσένα και πότε σε σπρώχνει, σε πετά στα λασπόνερά της λέγοντάς σου “ντύσου γρήγορα και ζήσε, ο ήλιος ξημερώνει!”…

Δεν μπορώ να ξεγελάω τον εαυτό μου πια. Δεν θέλω μόνο να περιμένω να ‘ρθεις ζωή, αν δεν το νιώθεις έτσι κι εσύ, επειδή επιλέγεις να μένεις μόνη και κλεισμένη σε ένα μπουντρούμι γεμάτο σκοτάδι και υγρασία.

Την μάχεσαι την καρδιά σου, εσύ ο ίδιος, πιο πολύ από όσα σε πολεμούν για να μην κρατηθείς στο μονοπάτι της.

Έτσι όλοι μας, επιβάτες σε μια ζωή που αέναα προσπαθεί να συνδέσει την καρδιά με το μυαλό, τη λογική με την αγάπη.

Όσο υπάρχουν αυτές οι αποστάσεις, θα ζούμε σαν δυο πρόσωπα, σαν δυο καρδιές. Μία της λογικής και μία της αγάπης. Δυο ζωές, μία του μυαλού και μία της καρδιάς. Δυο άκριες που δεν θα ενωθούν ποτέ και η απόσταση αυτή θα είναι μόνο ευθεία για να έχει δυο σημεία αναφοράς.

Για να έχει λόγο ύπαρξης η ευθεία, για να βαστά καρδιά και μυαλό πάντα, στην ίδια απόσταση!

Μοιραστείτε το άρθρο!