Μοιραστείτε το άρθρο!

Δόσεις στοργής, δόσεις αγάπης, δόσεις χαράς, δόσεις γαλήνης, δόσεις ζωής!

Όλη σου η ζωή σε δόσεις κι εσύ παραδομένος σε αυτό το λίγο, περιμένεις με τα χέρια ανοιχτά τη δόση σου, για να μπορέσεις να συνεχίσεις. Ποτέ δεν ξέρεις το πότε! Σου αρκεί που νιώθεις ακόμη και δανεικά.

Έστω και έτσι, έστω και με αυτό το λίγο.

Ολόκληρος ποτέ, μόνο με δόσεις!

Κι όσο μικραίνουν οι δόσεις, τόσο μικραίνεις κι εσύ και κουλουριάζεσαι στο σώμα σου που άλλο δεν αντέχει να κόβεται σε κομμάτια.

Μοιράζεσαι σε στιγμές που σου δίνουν ένα κομματάκι ευτυχίας και μετά πάλι πίσω, πάλι μόνος! Αρκεί να υπάρχει κάτι και για εσένα.

Έστω κι έτσι, έστω και με αυτό το λίγο.

Μα η ελπίδα γραμμάτιο που δεν πλήρωσες ακόμη!

Σε μαθαίνουν πως οι ζωή είναι στιγμές! Μικρά κομματάκια απόλαυσης που είναι κομμένα άλλοτε θαρρείς από μόνα τους κι άλλοτε τα κόβεις εσύ, μήπως και μεγαλώσει η στιγμή! Μήπως και κρατήσει πιο πολύ. Μάταια!

Μόνο δόσεις η ζωή σου, καμία διάρκεια, καμία αιωνιότητα, καμία ιδανική ευτυχία.

Ξημερώνει, ξυπνάς. Δεν περιμένεις τίποτα όμορφο, τίποτα καλό! Έχεις σταματήσει καιρό να πιστεύεις στα θαύματα, μα μέσα σου λαχταράς να σου συμβεί, έστω ένα!

Έστω και για λίγο έστω και σε δόσεις!

Δεν αξίζω μια δόση ζωής κι εγώ; Δεν αξίζω καν, μια μικρούτσικη δόση χαράς κιας πρέπει να αντέξω την παγερή σιωπή μετά; Το μυαλό σου παραληρεί σε έναν μονόλογο χωρίς αντίκρυσμα. Γυρνούν τα λόγια μες το κεφάλι σου, κομματάκια κι αυτά, ο καθρέπτης της ζωής σου, το άθραυστο γυαλί σου, εσύ…

Πώς μπορεί να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος; Πώς ακυρώνει μια ζωή γεμάτη δόσεις; Πώς της καλύπτεις τα κενά να γίνει ολόκληρη, ενιαία, συμπαγής;

Πώς να ενώσεις τα ψυχικά σου κομμάτια;

Ενώνεται η ευτυχία με την δυστυχία; Γεφυρώνεται το κενό ανάμεσα στο δάκρυ και το χαμόγελο; Σάμπως, όλες οι έννοιες, όλα τα συναισθήματα κομμάτια μικρά και μεγάλα δεν απαρτίζουν εσένα ως άτομο, ως ψυχή, ως ζωή; Λίγα λόγια ακόμη σου έμειναν! Θέλω να ζήσω το αύριο! Θέλω να σβήσω το χθες! Και κάπου εκεί, δυο χέρια αντίθετα απλωμένα στο χώρο!

Ένα, να απλώσει για το πολύ κι ένα, να απλώσει για το λίγο! Ένα για τη χαρά κι ένα για τη λύπη!

Ένα για τη δόση κι ένα για το τίποτα!

Ένα για την εφήμερη ευτυχία κι ένα για την ατελείωτη δυστυχία! Ένα για μια δόση ζωής κι ένα για έναν απέθαντο θάνατο.

Μα η ελπίδα, γραμμάτιο που δεν πλήρωσες ακόμη και η ευτυχία, δόση, που θα ξεπληρώνεις με πόνο, μια ολόκληρη ζωή…

Μοιραστείτε το άρθρο!