Μοιραστείτε το άρθρο!

Η μαγεία της απόστασης, κρατά εκατοστά και μέτρα και χιλιόμετρα, κρατά τον θόρυβο μες την καρδιά σου μα ποτέ δεν πλησιάζει. Ζυγώνουν οι χτύποι μα δεν τελειώνουν να φανείς κι εσύ! Ζυγώνουν τα όνειρα μα πότε τελείωσε η ελπίδα για να πραγματωθούν;

Η απόσταση δεν μικραίνει με ένα εδώ και τώρα, δεν μεγαλώνει με ένα αντίο!

Κι η μαγεία συνεχίζει…

Άλλοτε σε αποπροσανατολίζει κι άλλοτε σε τοποθετεί στη θέση που αναζητούσες καιρό. Στα χρώματα που δεν αναγνώρισες, στα αρώματα που κρύβονται για να μην τα ξεθωριάζουν οι άσκοπες επαφές. Μόνο σαν θες πλησιάζεις, μόνο σαν φοβηθείς το αθέατο μπορεί να έρθεις πιο κοντά!

Η απόσταση της στιγμής, η διάσταση που άλλοτε θυμίζει το σύμπαν της ψυχής σου κι άλλοτε το παγωμένο κενό της, όταν όλα μοιάζουν μάταια. Οι δρόμοι αράχνιασαν και δεν τους βλέπεις. Η λαχτάρα άκαρπη ρίχνει τα άνθη της στο νεκρό χώμα. Βηματίζεις με της άρνησης τα μήκη. Κάθετα το “δεν μπορώ” τέμνει το “μάταια όλα” δηλώνοντας και τα δυο το παρόν τους στο χώρο. Το ένα ανοίγοντας τα υπόγεια της ψυχής και το άλλο περπατώντας της ζωής την απόλυτη ευθεία.

Κάπως έτσι η απόσταση γίνεται απόμακρη. Κάπως έτσι το μακριά φαντάζει λίγο. Κάπως έτσι η ζωή μοιάζει νεκρή και η μαγεία θυμίζει ξόρκι που δεν καταφέρνεις να το λύσεις ποτέ!

Η απόσταση απομακρύνεται όταν προσπαθείς για να πρέπει και μικραίνει όταν μόνο θέλει!

Η απόσταση δεν μικραίνει και δεν μεγαλώνει έτσι απλά, θέλει αδιάκοπη προσπάθεια. Η απόσταση παλεύει να πιαστεί από τις δυο άκρες της για να ακυρωθεί ενώνοντας τα δυο της αντίθετα!

Το αντίο με το καλώς ήρθες!

Το χθες με το σήμερα!

Το φεύγω με το επιστρέφω!

Το σε μισώ με το συγγνώμη!

Το όχι με το ναι!

Το φτάνει με το κι άλλο!

Την αρχή με το τέλος!

Μοιραστείτε το άρθρο!