Και ξαφνικά δεν χωράς πουθενά. Τα σώματα γύρω σου χωρίστηκαν κι οι φλέβες δυνατές σπρώχνουν το δέρμα τους από πάνω σου. Μια πάλη που θα εξοντώσει. Μια μάχη που θα κατασπαράξει κάθε σκέψη διαφυγής.

Μακριά, μόνο μακριά! Μιας σωτηρίας η κρυφή ελπίδα, αργοσβήνει στα βλέφαρα που άνοιξαν διάπλατα σαν την ένιωσαν στον αέρα.

Συλλαβιστά το αντίο ψιθυρίζεις στο αύριο για τους φόβους που σε κράτησαν πίσω. Κουτσαίνοντας προχωράς στη γη που δάκρυζε για ένα σου βήμα, άνοιγε δρόμους, μονοπάτια έστω για να την πατήσεις και μόνο.

Μοναχικά συνεχίζεις ψυχής αχτίδες που ζυγώνουν λίγο πριν τον ήλιο, μα δεν μπορούν να τον φτάσουν! Θεέ μου! Πόσο μακριά ξαφνικά έφτασε ο ήλιος; Πόσο μακριά βρέθηκε το φως; Πόσο μακριά στάθηκες εσύ απέναντί του;

Σας χωρίζει της σιωπής η απόσταση και ένας πόνος βαθύς σαν του Άδη τα απόκρυφα άδυτα.

Η κραυγή σου δεν έφτασε ποτέ εκεί! Σκάλωσε στη ματαίωση, σκάλωσε στην παραίτηση. Είναι πιο εύκολο να πονάς επειδή σώπασες παρά να πονάς επειδή τα στήθια σου δεν άντεξαν άλλο να μιλούν δυνατά. Δεν άντεξαν άλλο να φωνάζουν θέλω!

Ο καθένας παλεύει με κάτι! Τα γιατί του, τα δήθεν του, τους φόβους του! Ειδικά τους φόβους των θέλω που δεν τόλμησε. Των θέλω που κρεμάστηκαν σε μιαν αγχόνη στης μοναξιάς του το στασίδι.
Νομίζει ότι ξαποσταίνει, μα το μόνο που καταφέρνει είναι να προσμένει τον θάνατο.

Έτσι κι εσύ! Τις μάχες σου τις δίνεις μόνος όσο κιαν αναζητάς κάποιον πλάι σου. Ξέρεις πως ζεις τη δική σου ζωή και ποιος θα μπορέσει να την καταλάβει, να την νιώσει; Μόνον εσύ! Ζητάς χρόνο από όπου κιαν μπορείς! Ζητάς έστω και προσωρινά άφεση αμαρτιών! Δεν θες να κοροϊδέψεις κανέναν! Δεν θες να ζήσεις εις βάρος κανενός! Μόνο λίγο να ξαποστάσεις ζητάς!
Μόνο για λίγο!

Η ελπίδα ξανακρύφτηκε, το αύριο έγινε χθες, η κραυγή σώπασε κι εσύ ακόμη αναρωτιέσαι από ποιαν αγχόνη αξίζει να κρεμαστείς!

Της ματαίωσης ή της παράδοσης;
Του χρόνου που δεν έχεις ή εκείνου που περιμένεις να σου δοθεί;

Κι η μοναξιά δυναμώνει και χωρίζει της σιωπής την απόσταση από έναν πόνο βαθύ, σαν του Άδη τα απόκρυφα άδυτα.
Σαν του ωκεανού το πιο βαθύ σκοτάδι!
Σαν τη βουβή σιωπή, μετά από ένα σήμα κινδύνου που δεν βρήκε ποτέ του αποδέκτη…