Γυναίκα αποπνέει η ψυχή, όχι ο καθρέπτης

Ποιος είναι εκείνος που στήριξε το κορίτσι που ήθελε να σταθεί στα πόδια του όταν ξεκινούσε τη ζωή του; Να παλέψει για την επιβίωσή της. Να ονειρευτεί, να μην φοβάται. Εκείνος πλάι της! Να μην της ζητήσει το αντάλλαγμα της αρσενικής φύσης του, μα της ανθρώπινης.

Άνθρωπος γυναίκα, άνθρωπος άντρας.

Ποιος είναι εκείνος που λάτρεψε γυναίκα χωρίς φτιασίδια. Χωρίς τίποτα ψεύτικο επάνω της. Αυτήν τη λιτή και απέριττη ομορφιά του χρόνου και της αντίστασής της σε κάθε δυσκολία. Να σταθεί στο χαμόγελό της θωρώντας την ομορφιά της ζωής. Να αγγίξει τις γραμμές της. Λύπη, χαρά, ενθουσιασμός, απογοήτευση είναι εκείνη, είναι δικά της.

Γυναίκα αποπνέει η ψυχή, όχι ο καθρέπτης.

Ποιος είναι εκείνος που έκλεισε τα αυτιά στις προκαταλήψεις της συντηρητικής κοινωνίας που θέλουν τη γυναίκα που μεγαλώνει μόνη τα παιδιά της, να πρέπει να είναι μόνη… Ποιος είναι εκείνος που δεν σκέφτηκε δικό σου ή δικό μου μερτικό, τα σπλάχνα της είναι και δικά του επειδή και μόνο την αγάπησε.

Γυναίκα μητέρα δικαίωμα στην αγάπη.

Ποιος είναι εκείνος που είδε την κακοποίηση στα μάτια της και δεν σώπασε. Ποιος είναι εκείνος που την άκουγε να εκλιπαρεί όχι άλλο και δεν άλλαξε πλευρό. Δεν μίλησε όταν ήταν αργά, δεν φώναξε όταν εκείνη δεν είχε πια φωνή για να μιλήσει…

Γυναίκα θύμα. Υπαίτια και αθώα το πλήθος το ορίζει ακόμη.

Εκείνος ο άντρας πού κρύφτηκε, πού κουλουριάστηκε μην κατηγορηθεί ότι τον σέρνει εκείνη από την μύτη; Ότι είναι υποχείριό του και μόνο επειδή λάτρεψε τη φύση της, τη θηλυκότητα, τη δύναμή της.

Τη γυναίκα, την μητέρα, την μαχήτρια. Το φως μες τα σκοτάδια της.

Εκείνη, η γυναίκα που έπαψε να πιστεύει στον εαυτό της. Έβαζε επάνω της ένα ένα κομμάτια από σελίδες περιοδικών. Χαμόγελα που δεν είχαν τίποτα από εκείνη. Τα “ναι” και τα “όχι” που δεν βγήκαν ποτέ από την δική της ψυχή. Πρότυπα που για να μην πρέπει να αντέχει την μοναξιά, τα έραβε επάνω της να κρύβουν την ακέραιη δική της ύπαρξη.

Γιατί ο κόσμος αφέθηκε στην εικόνα. Αφέθηκε στη ροή της μάζας. Έγινε η μάζα. Σκότωσε την ψυχή της και γέννησε το άψυχο, το επίπλαστο. Δεν δολοφονείται μόνο με όπλο ως γυναίκα, δολοφονείται από το ίδιο το σύστημα, ως φύση!

Δεν μπορώ άλλο τις παγκόσμιες ημέρες. Μου προκαλούν αηδία όσο το σύστημα τις διατηρεί και μόνο για να νομίζεις ότι νοιάζεται. Πού είναι το σύστημα στην παιδική πορνεία. Πού είναι το σύστημα στις γυναίκες που μεγαλώνουν μόνες τους παιδιά; Πού είναι το σύστημα στην εργασιακή ανισότητα; Πού είναι το σύστημα στους βιασμούς και την κακοποίηση;

Να τη βράσω την παγκόσμια ημέρα σας, τη διεθνή…

Διώξε από επάνω σου κάθε τι ψεύτικο. Γίνε η γυναίκα που οι ουρανοί δημιούργησαν με σοφία. Κλείσε αυτιά και μάτια σε ό,τι δεν ταιριάζει στην ψυχή σου! Δεν είσαι μαριονέτα στα χέρια κανενός!

Κιαν κάπου κάποτε βρεθεί στο διάβα σου εκείνος που θα σε στηρίξει, θα σε λατρέψει και θα σε αγαπήσει πιο πολύ στα σκοτάδια σου, μην φοβηθείς! Εκείνος φοβάται περισσότερο από εσένα.

Αγάπησε, θύμωσε, ράγισε, λύγισε, αναγεννήσου μα μην ξεχάσεις ποτέ πως γυναίκα αποπνέει η ψυχή, όχι ο καθρέπτης.