Μοιραστείτε το άρθρο!

Για εκείνους που ερωτεύονται το δάκρυ που κυλά όταν καρτερείς το αύριο, σαν τις στάλες της βροχής που έρχονται για να διώξουν όλη την βουβή βρωμιά των δρόμων, των διαδρομών, των προορισμών.

Για εκείνους που ερωτεύονται την ιδέα που γεννήθηκε με ένα άγγιγμα από μιας αχτίδας φως ένα πρωινό, που δεν γνώριζαν πως θα τους αντάμωνε για να τους δείξει ότι το σήμερα ξημέρωσε και το χθες έχει τελειώσει.

Για εκείνους που ερωτεύονται το θρόισμα των φύλλων του δάσους κι οδηγούνται στους ήχους της δικής τους ψυχής γιατί το σώμα τους κορμός και τα χέρια τους κλαδιά κι ότι ριζώνει στην γη γεννιέται για να ψιθυρίζει κάθε μέρα τον ήχο της ζωής.

Για εκείνους που ερωτεύονται της νύχτας την σιωπή και σιγοτραγουδούν μαζί με του ουρανού τα αστέρια τις ιστορίες ερωτευμένων ζευγαριών που ορκίστηκαν αιώνια αγάπη, μα τους νίκησε άδοξα ο έρωτας!

Για εκείνους που ερωτεύονται κομματάκι κομματάκι την ζωή κι αφήνονται να τους δίνεται αργά αργά, χωρίς την ορμή του πάθους, μακριά από ανάσες που κόβονται και βλέμματα που επίμονα κοιτούν.

Για όλους εκείνους που μπορούν να αισθάνονται χωρίς να ζητιανεύουν, χωρίς να περιμένουν ανταλλάγματα, χωρίς να μοστράρουν τον έρωτα σαν τρόπαιο ζωής!

Για όλους εκείνους που μπορούν κι ερωτεύονται χωρίς να πληγώνουν, χωρίς να απαιτούν, χωρίς να θυμώνουν!

Για όλους εκείνους που τολμούν να ερωτεύονται απαλά, μέσα από την αγάπη και όχι μέσα από τον έρωτα, για όλους εκείνους που ο έρωτας είναι γέννεση και τον τιμούν και τον σέβονται όπως οφείλεις να σέβεσαι την ίδια την ζωή!

Για όλους εκείνους αξίζει να ερωτευτείς!

Μοιραστείτε το άρθρο!