Ένα Α απόσταση χωρίζει το δυνατό από το αδύνατο, βημάτισε την απόσταση, ξεκόλλησε από ότι σε κρατά και ζήστο! 

29 Απριλίου Παγκόσμια ημέρα χορού
Αγαπώ τον κλασικό χορό! Σμιλεύει το σώμα μου και την ψυχή μου όπως κανένα άλλο άθλημα και έχω δοκιμάσει πολλά! Οι άνθρωποι που ασχολούνται με τον κλασικό χορό δεν κοιτούν απαξιωτικά, δεν ξεχωρίζουν άντρες γυναίκες, ερασιτέχνες ή επαγγελματίες! 

Κάνε ειρήνη με τον πόλεμο, επίτρεψε στην δύναμή σου να αναστηθεί, γιατί οι εγωισμοί στον κύκλο της ζωής πληρώνονται, και το τίμημα είναι κάθε φορά ο πόλεμος να γίνεται και πιο σκληρός. 

Έτσι πορεύεσαι άνθρωπε, ανάμεσα στο θέλω σου, που αναγνωρίζεις βαθιά μέσα σου πως πρέπει να αλλάξεις, να προχωρήσεις, μα έχεις να παλέψεις με το μεγαλύτερο θηρίο από όλα τα θηρία, εσένα! 

Γιαυτό κι εγώ θα σε αφήνω εκεί, πλάι μου να έρχεσαι, να αγγίζεις τη σιωπή μου, να με βλέπεις μέσα μου και να θυμάσαι πως κανένας τόπος δεν είναι εχθρικός και κανένας ξένος, σαν δεν φοβηθείς να τον κοιτάξεις κατάματα!

Κι όμως η μοναξιά κρύβεται πίσω από το πιο ζωντανό γέλιο, η μοναξιά χάνεται πίσω από το φως της ημέρας κι εσύ πάντα απομακρύνεσαι κάθε που ξημερώνει.

Μα διχασμένος μη μένεις, εδώ στα μάτια σε κοιτώ, μην βαστιέσαι από δύο αλήθειες, όποιος κι ότι σου λέει μείνε, είναι ψεύτης, και συνήθως αυτός, είσαι πρώτα εσύ… 

Πού πήγες άνθρωπε “υπέρτατο” ον της γης; Φούμαρα και μεταξωτές κορδέλες και μια καταναλωτική ζωή που δεν εκπληρώνει πόθους και ανάγκες ψυχής παρά μόνο καταναλώνει και αδειάζει ψυχές και κάπου εκεί ξεχάσαμε να είμαστε άνθρωποι…

Γιαυτό μην φύγεις κι άσε με, εκεί να γείρω τις ανάσες μου, εκεί να παλέψω κι εγώ την τελευταία μου ελπίδα για του ονείρου την ξεχασμένη τύχη. 

Δώσε χρόνο στην ζωή να σε οδηγήσει. Βοήθα την εσύ αλαφρώντας την ψυχή σου από σκέψεις και “γιατί” που δεν σε βοηθούν εκείνη την στιγμή και αφέσου στην ομορφιά του χειμάρρου. 

Και χάνονται στις λέξεις, χάνουν το “θέλω” σε έναν λαβύρινθο σκέψεων ανόητων γι’αυτά που λένε πως θέλουν, μα λόγος για το πόσα χρειάζεται να κάνουν για να φτάσουν στο “θέλω” τους, κανένας! 

Το τέλος της αποστολής Του ήταν η διδαχή της ελπίδας που σου γεννά την πίστη πως όσο δύσκολος κι αν είναι ένας δρόμος, ο Γολγοθάς σου, όσο πόνο και απογοήτευση κιαν αισθανθείς, στον Σταυρό σου, αν μείνεις σταθερός στις αξίες σου οι ουρανοί θα σου χαρίσουν την λυτρωτική φωτεινή Ανάσταση!

Οι φωτεινοί, είναι οι αιώνιοι εχθροί των σκοτεινών!
Είναι τόσο λαμπεροί που ελάχιστοι μπορούν να τους αντέξουν πλάι τους και μόνο μα μόνο οι όμοιοί τους μπορούν να τους καταλάβουν, να νιώσουν ότι νιώθουν.

Ο Θεός που προσεύχομαι είναι μια άπειρη ενέργεια που υπάρχει και ζωντανεύει μέσα σε κάθε έμβιο ον μέσα στο φυτικό μα και το ορυκτό βασίλειο. Είναι η ουσία των πάντων επάνω σε ετούτη τη γη μα και σε ολάκερο το σύμπαν.

Ο φόβος της μοναξιάς, η σκέψη και μόνο πως δεν θα έχεις τα στηρίγματα να κρατηθείς, σε οδηγούν μοιραία σε ένα παιγνίδι συναισθηματικού εκβιασμού, σε μια δοσοληψία με το “έχω ανάγκη” και “απαιτώ” και με το “θα ήθελα” και το “εδώ και τώρα”!