Μοιραστείτε το άρθρο!

Ένας άνθρωπος έφυγε! Και πού πήγε Θεέ μου, πού; Πού πάνε οι νεκροί όταν πεθαίνουν; Ζουν λένε, ζουν, μα με έναν διαφορετικό τρόπο! Δεν ξέρω πώς η ερμηνεία αυτή μπορεί να δώσει κουράγιο σε εκείνον που μένει πίσω. Χώρια και πάντα μαζί με τις αναμνήσεις που περισσότερο πονούν παρά ανακουφίζουν!

Ένας άνθρωπος έφυγε, άδικα, κανείς δεν θα μάθει ποτέ την αλήθεια! Οι νεκροί την παίρνουν μαζί τους και οι ένοχοι την κρύβουν πίσω από τη βρωμιά της σάπιας ψυχής τους και πώς να πλησιάσεις; Βρωμάει αφόρητα!

Ένας άνθρωπος έφυγε, μία ακόμη αδικία κι εμείς οι άλλοι, εμείς οι πίσω συνεχίζουμε ανενόχλητοι τη ζωή μας! Έτσι λένε όσοι θέλουν να δώσουν κουράγιο! Ποια μάνα όμως θα αντέξει να συνεχίσει; Ποια άντεξε ολόκληρη χωρίς να σπάσει σε κομμάτια που δεν ενώνονται ποτέ; Εσύ θα το άντεχες;

Ένας άνθρωπος έφυγε, ένας άνθρωπος που θυσιάστηκε για να μας αφυπνίσει και να μας θυμίσει πως χωρίς πατρίδα δεν αξίζει να ζεις! Χωρίς πατρίδα δεν έχεις ζωή!

Η Ελλάδα δεν κινδυνεύει απλώς, η Ελλάδα τελειώνει, συρρικνώνεται! Κόβεται εδώ και χρόνια σε κομμάτια κι όλα τα αρπαχτικά τρώνε κι από κάτι.

Οι άνθρωποι στη Βόρειο Ήπειρο είναι άνθρωποι ελεύθεροι μα φυλακισμένοι ταυτόχρονα.

Η Μακεδονία μας απειλείται. Η χώρα τελεί υπό λαθροκατοχή! Κι εμείς ακόμη να φωνάξουμε, εμείς, ακόμη σωπαίνουμε. Εμείς ακόμη νεκροί!

Ένας άνθρωπος έφυγε μα ζούμε σαν να μη συνέβη τίποτα. Πάμε στις δουλειές μας, φροντίζουμε τους ανθρώπους μας, διασκεδάζουμε, τρώμε, πίνουμε, κοιμόμαστε, αγαπάμε, μισούμε και κάνουμε πως θυμώνουμε!

Οργιζόμαστε για τα δεινά της χώρας. Σιχαινόμαστε τους πολιτικούς που μας έφτασαν ως εδώ, τους οποίους και ψηφίσαμε εμείς! Μαλώνουμε μεταξύ μας για το ποιος φταίει λιγότερο και ποιος περισσότερο. Βγάζουμε ο ένας το μάτι του άλλου και ήρεμοι και εκτονωμένοι καταπίνουμε τόνους τα απενοχοποιημένα ηρεμιστικά και αντικαταθλιπτικά και απλά συνεχίζουμε τη ζωή μας. Πρέπει λέει, να μη μένουμε προσκολλημένοι στο χθες, να ατενίζουμε  το αύριο! Το κατεχόμενο αύριο, το χειραγωγημένο αύριο! Το αύριο της μούγκας, το αύριο του ωχαδερφισμού, το αύριο της ζωούλας μας, το αύριο της λήθης!…  Ξεχάστε το χθες, ξεχάστε την Ιστορία σας… Το αύριο σας ανήκει!

Το κεφάλι μου πάει να σπάσει! Όλα τα ΜΜΕ να προβάλουν ένα παλικάρι δυνατό, ένα παλικάρι που ζούσε μόνο για την πατρίδα! Είχε αξίες και ιδανικά, η λέξη ελευθερία δεν ήταν απλά μια λέξη! Τη βίωνε στην ψυχή του και νιώθω πως πάσχιζε για να τη βιώσουν και οι συνάνθρωποί του! Μάταια…

Τα μέσα μου φωνάζουν «μπράβο αγόρι μου» και κάπου στα κρυφά ένα ένοχο γιατί…

Σήμερα όμως, ο ήρωας, ο πάλαι ποτέ νέος άντρας γεμάτος ζωντάνια, νεκρός μέσα σε φέρετρο. Ακίνητος και παγωμένος. Φωτογραφίες κατακλύζουν το διαδίκτυο με ένα σώμα άψυχο, ένα σώμα μόνο του, δίχως ψυχή. Πεθαίνουνε ρε οι ήρωες; Πεθαίνουν οι ανδρείοι! Τους χωράνε τα φέρετρα; Τους αντέχουν οι ώμοι;

Όχι δεν μπορεί! Τούτος δεν είναι ο άνθρωπος που χρόνια αγωνιζότανε για την πατρίδα! Οι ήρωες δεν χωρούν στα φέρετρα! Δεν τους χωρά το χώμα της μάνας γης, μόνον τους γεννά!

Κι εμείς οι ζωντανοί; Εμείς χωράμε μόνο στη ζωή, μα σαν νεκροί συνεχίζουμε, σαν νεκροί υπάρχουμε! Μας έχουν κλέψει, μας έχουν ποδοπατήσει, μας έχουν βιάσει, μας έχουν χλευάσει, μας έχουν ακυρώσει ως έθνος κι εμείς νεκροί κρατάμε την κάσα μας ερμητικά κλειστή! Μουδιασμένοι, παγωμένοι κι άψυχοι! Ο θάνατος πια δεν μυρίζει, ο θάνατος δεν φοβίζει γιατί έχουμε γίνει ένα με αυτόν!

Σηκωθείτε ρε από τα φέρετρα! Σηκωθείτε ρε και σταθείτε σαν ‘Ελληνες μπροστά στον εχθρό! ‘Ενας άνθρωπος σκοτώθηκε για να σας δείξει πως οι ήρωες δεν έχουν θέση στα φέρετρα! Τους ήρωες δεν τους χωρούν τα χώματα της πατρίδας μας! Η Ελλάδα μας μόνον τους γεννά! Δεν τους θάβει νεκρούς, τους κρατά για πάντα ζωντανούς στην ψυχή της!

Σταματήστε να ανεβάζετε φωτογραφίες με τον Κωσταντίνο νεκρό! Ο Κωνσταντίνος ζει και μας θύμισε πώς ζούμε κι εμείς και αλίμονο αν εκείνος πεθάνει! Ανάθεμα σε όλους μας αν θαφτεί και ξεχαστεί όπως οι νεκροί μετά το πρώτο κόλυβο… Όχι! Αυτό το σώμα στο φέρετρο, δεν είναι ο άνθρωπος που χρόνια αγωνιζότανε για την πατρίδα! Δεν το δέχομαι! Κανείς μας μην το δεχτεί! Κανείς να μην αφήσει την ψυχή του να μερέψει, δίχως να βάλει το λιθαράκι του να ξεβρωμίσει ο τόπος μας από όλους αυτούς που πατρίδα έχουν το συμφέρον τους και Θεό το χρήμα! Από όλους αυτούς που οδηγούν ήρωες σαν τον Κωσταντίνο στο θάνατο!

Ζωντανοί νεκροί σηκωθείτε επιτέλους από τα φέρετρα! Ας μη χυθεί άλλο αίμα αθώου! Ας μην κυλήσει άλλο αίμα ήρωα!

Από δω και στο εξής μόνον το αίμα του εχθρού αξίζει να χωρά στα μάτια μας, μόνον το αίμα του εχθρού να βάψει και τα χέρια μας αν χρειαστεί!

Ζωντανοί νεκροί σηκωθείτε ρε από τα φέρετρα και τιμήστε τον άνθρωπο που σκοτώθηκε για να σας θυμίσει πως έχετε πατρίδα και σας ανήκει!

Σηκωθείτε ρε από τα φέρετρα! Σηκωθείτε και σταθείτε σαν ‘Ελληνες μπροστά στον εχθρό! ‘Ενας άνθρωπος σκοτώθηκε για να σας δείξει πως οι ήρωες δεν έχουν θέση στα φέρετρα! Τους ήρωες δεν τους χωρούν τα χώματα της δικιάς μας πατρίδας! Η Ελλάδα μας μόνον τους γεννά! Δεν τους θάβει νεκρούς, τους κρατά για πάντα ζωντανούς στην ψυχή της!

Ζήστε ως Έλληνες, διεκδικείστε ως Έλληνες, θυσιαστείτε ως Έλληνες!

Αιώνια σου η μνήμη Κωσταντίνε!

Σε ευχαριστούμε όλοι! …

Μοιραστείτε το άρθρο!