Μοιραστείτε το άρθρο!

Όλα κάνουν τους κύκλους τους. Εσύ, περπατάς αργά πλέον περιπλανώμενος σε αυτή την περιδίνιση. Δεν σε ρουφά πια! Δεν σε κάνει δικό της! Έμαθες να κρατάς ισορροπία!

Δεν αισθάνεσαι χαμένος! Δεν ψάχνεις διέξοδο! Γνωρίζεις πως αυτό είναι το θαύμα της ζωής και πως όλα είναι θεία ευλογία για την ψυχή και ανθρώπινη καταδίκη για τον νου.

Κλείνεις τα μάτια κι ακουμπάς τα χέρια σου εκεί που θες τα δάκρυα να κρατηθούν μακριά από αυτήν την εξέλιξη. Δεν ωφελεί να κλαις άλλο. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι να θυμάσαι!

Ποιος είσαι; Ποια τα υλικά σου;

Ανασαίνεις βαθιά, ξανά και ξανά με όλη σου την δύναμη! Θαρρείς όλα σου τα βάσανα θα εξιλεωθούν με έναν αναστεναγμό και θα χαθούν με μια εκ βαθέων εκπνοή.

Γνωρίζεις σιωπηλά πως μόνο αυταπατάσαι γιατί τα πραγματικά βάσανα είναι μέσα στο μυαλό σου!

Όσο αντιστέκεσαι, το μόνο που καταφέρνεις, είναι να κερδίζεις χρόνο μακριά από την πάλη της εμπέδωσης του νοήματος της ύπαρξής σου. Σαν το μωρό που παλεύει να εμπεδωθεί στον τράχηλο της μάνας του, για να ξεκινήσει η ανθρώπινή του υπόσταση και αρνείται να αφήσει την φαινομενική του ασφάλεια.

Η θεϊκή του υπόσταση όμως ξέρει ποια είναι η φωτεινή αλήθεια…

Φοράς γυαλιά στον ήλιο, στο καθαρό φως, στο αυτόφωτο και τα βγάζεις στο σκοτάδι, στο ετερόφωτο φεγγάρι. Αυτή είναι η ανθρώπινη ψευδαίσθηση του είμαι και του φαίνεσθαι.

Έφτασε η ώρα να επιλέξεις την σιωπή και την περισυλλογή.

Να μαζέψεις θες όσα περισσότερα μόρια ύλης σου μπορείς, για να συνεχίσεις να πορεύεσαι όσο πιο δομημένος και γεμάτος αντέχεις να το κάνεις. Όσο πιο στο κέντρο σου και συνειδητός γίνεται!

Ως πότε, δεν σε νοιάζει. Τα μέσα σου γνωρίζουν πως ο χρόνος δεν υπάρχει. Είναι μόνο μία ψευδαίσθηση του μυαλού, για να χωρέσει την ουσιαστική ανυπαρξία της φυλακής της ταυτοποιήσης εννοιών σε λέξεις και νοήματα, ανάμεσα σε σελίδες.

Όλα είναι αίσθηση και δι-αίσθηση, όλα είναι ενέργεια και φως! Αυτή η πλάνη της ψυχρής λογικής που θέλουν να σου φυτέψουν στο μυαλό, ότι όλα είναι ερμηνείες σε λεξικό, χρειάζεται πλέον να σταματήσει.

Ξέρεις ποιος είσαι! Ξέρεις τα υλικά σου! Γνωρίζεις τον προορισμό σου κι όσα εμπόδια να σου βάζουν, εσύ, βλέπεις μόνο σκαλοπάτια για να ανέβεις πιο ψηλά!

Δεν σε αιχμαλωτίζουν τα λόγια τους! Δεν σε δεσμεύουν οι αποδοκιμασίες τους! Δεν σε πονούν τα βλέμματά τους!

Αρκετά με τις φυλακές, μεγάλωσες πια!

Μοιραστείτε το άρθρο!