Μοιραστείτε το άρθρο!

Οι άνθρωποι, ένα τεράστιο χαλί σκέψης, ανησυχίας, ονείρου, έκφρασης, ζωής.

Άλλοι το λένε ταξίδι, άλλοι διαδρομή, όλοι όμως γνωρίζουν πως τέμνονται οι σκέψεις τους για την ζωή, στο σημείο που έχεις ανάγκη να ισορροπήσεις! Κάποιοι ισορροπούν στον ανηφορικό δρόμο, κάποιοι στον κατηφορικό και κάποιοι επιλέγουν την απόλυτη ευθεία.

Λίγοι προσπάθησαν να συνδυάσουν τα τοπία. Λίγοι κατάφεραν να αντιληφθούν πως η ισορροπία δεν είναι κάτι που το βρίσκεις κι εκεί αρχίζεις και τελειώνεις με την ζωή σου!

Η ισορροπία έχει μόνο Αλήθεια μέσα της και δεν πρέπει ποτέ να σταματήσεις να την αναζητάς καθαρή, ατόφια!

Η ζωή είναι μια αστείρευτη ενέργεια, με μία δυναμική που δεν συμβιβάζεται σε μιας στιγμής “επί ίσοις όροις” δέσμευση. Η ισορροπία είναι μια αδιάκοπη διαδικασία! Εκεί που την βρίσκεις εκεί που την χάνεις.

Σαν την Αλήθεια, μα όταν την βρεις, τίποτα δεν σε παίρνει μακριά από τον στόχο σου.

Μέχρι να την βρεις παλεύεις με την συνείδησή σου!

Γνωρίζεις ποιο είναι εκείνο το στοιχείο που σου φέρνει γαλήνη και ευτυχία. Ποιο είναι εκείνο το υλικό που ταιριάζει στην ψυχή σου, το δικό σου φως μέσα στο σκοτάδι!

Κι όμως αυτό, δεν μοιάζει με το φως των δικών σου ανθρώπων. Δεν κάνει τους γύρω σου γαλήνιους κι ευτυχισμένους.

Το δικό σου φως είναι των άλλων το σκοτάδι!

Προσπαθώντας να διατηρήσεις την δική σου ισορροπία αλλάζει η ισορροπία των ανθρώπων που αγαπάς κι αυτό σε κάνει να χάνεις τον εαυτό σου. Εκεί έρχεται το αδιέξοδο! Τι να επιλέξεις;

Να θυσιάσεις την ισορροπία σου;

Να χάσεις την συνείδησή σου;

Και απέναντι σε ποιον; Σε εσένα; Σε εκείνους;

Όταν αγαπάς αληθινά χρειάζεται να πάρεις σκληρές αποφάσεις! Θυσιάζεις πολλές φορές το φως για το σκοτάδι. Ξέρεις πως είναι προσωρινό!

Όταν αγαπάς αληθινά αξίζει να θυσιαστείς εσύ! Να θυσιάσεις αυτά που αγαπάς για να νιώσουν οι δικοί σου άνθρωποι ασφαλείς!

Κιας τους θρέφεις την ψευδαίσθηση! Θέλουν τον χρόνο τους να το δουν αλλά και να μην το δουν, εσύ θα έχεις κάνει το χρέος σου απέναντι στην ψυχή σου. Κάνεις αυτό που σου επιτάσσει η συνείδησή σου! Έτσι νιώθεις καθαρός!

Αφήνεις ηθελημένα τον χρόνο να κυλίσει. Ασφυκτιάς, μα είναι προσωρινό κι αυτό σου δίνει δύναμη να συνεχίσεις!

Αν η συνείδησή σου παραμείνει καθαρή, τότε ζωντανός θα πορευτείς στο Φως. Αφήνεις τους ανθρώπους σου να ζουν στην δική τους ψευδαίσθηση, στην δική τους σπηλιά! Ποτέ δεν θέλησαν να σε μάθουν! Να γνωρίσουν κάτι διαφορετικό! Το μόνο που ήθελαν ήταν να νιώθουν πως έχουν τον έλεγχο της δικής τους αλήθειας.

Περίεργα όντα οι άνθρωποι! Λίγοι κρατούν την φλόγα εντός τους, λίγοι παλεύουν να ισορροπήσουν πλάι στο Φως. Έρπονται μέσα στο σκοτάδι ανάμεσα σε πάθη και σαρκικές απολαύσεις. Σε εφήμερες στιγμές που το πρωί όταν ξυπνήσεις δεν τις θυμάσαι είτε από το πολύ ποτό είτε από το κενό μέσα τους. Τυφλώνονται οι άνθρωποι αυτοί από το φως του ήλιου και φορούν γυαλιά μέχρι να ξανανυχτώσει.

Αυτό για εκείνους είναι ισορροπία! Είναι καθαρή συνείδηση, “περνάω καλά δίχως να ενοχλώ κανέναν”.

Εσύ έδωσες την μάχη σου, μα όχι την ψυχή σου! Θυσίασες το φως σου, μα κράτησες κρυφά την φλόγα μέσα σου να καίει. Η ελπίδα μήπως φωτιστούν οι δρόμοι των άλλων τελείωσε. Παίρνεις μιαν ανάσα, όλα είναι ξεκάθαρα πλέον!

Πρέπει να αγαπήσεις και εσένα και κάθε κομμάτι σου κρυφό ή φανερό! Το οφείλεις στην ψυχή σου! Η Αλήθεια είναι η μόνη διέξοδος και η μοναδική δική σου διαδρομή. Τέρμα τα ψέμματα, αρκετά με τις ψευδαισθήσεις! Σηκώνεις το βλέμμα, η ώρα έφτασε!

Η ζωή σου μηδένισε! Όλα στο Φως!

“Κάθε Αλήθεια Περνάει Από Τρία Στάδια. Πρώτα Γελοιοποιείται. Μετά Βρίσκει Σφοδρή Αντίθεση. Και Στο Τέλος Θεωρείται Αυτονόητη”

Arthur Schopenhauer

Μοιραστείτε το άρθρο!