Μοιραστείτε το άρθρο!

Αυτός είναι ο κόσμος μου! Ζω σε έναν μάλλον για τους πολλούς  στρογγυλό πλανήτη! Έτσι τον νιώθω κι εγώ! Κοιτώ στο βάθος, μέχρι εκεί που δεν πάει το μάτι κι όλα ενώνονται! Κοιτώ δίπλα μου, τον συνάνθρωπό μου, μα όσο κιαν προσπαθώ με τα μάτια μου να τον κοιτάξω σε βάθος, δεν ενώνεται ποτέ, με τίποτα! Μόνος μένει, ανεξάρτητος το αποκαλούν πια…

Αυτός είναι ο κόσμος μου! Ένας κόσμος με τεχνητή ισορροπία λες και η φύση δεν έζησε ποτέ εδώ! Λες και ο κόσμος αυτός είναι πλασμένος μόνο για ανθρώπους! Μου έμαθαν πως για να είμαι ευτυχισμένη και να έχω ισορροπία, πρέπει να ζω άνετα σε μια πόλη και με οικονομική ευχέρεια! Μου είπαν πως η τεχνολογία με βοηθά να μικρύνω τις αποστάσεις μου από το χρόνο! Και τώρα εγώ να ‘μαι εδώ, να παλεύω κάθε μέρα να μικρύνω τις αποστάσεις αυτές ολοένα και πιο πολύ! Κατεβάζω μια εφαρμογή ακόμη, αγοράζω ένα χρηστικό εργαλείο ακόμη, προσθέτω μεγαλύτερη μνήμη μα, ακόμη ο χρόνος κυλά, φεύγει! Νιώθω πως όσο προσπαθώ, κυλά ακόμη πιο γρήγορα! Κουράζομαι πιο εύκολα, τα παρατώ πιο εύκολα! Όλα εύκολα με ένα κουμπί συσκευής! Όμως εγώ δεν είμαι συσκευή! Δεν έχω κουμπί να με πατήσω! Για να είμαι ευτυχισμένη μου είπαν, πρέπει να έχω όλα αυτά γύρω μου! Μπέρδεμα!…

Αυτός είναι ο κόσμος μου! Με έμαθαν να αποφεύγω να πιάνω με γυμνά χέρια στην πόλη, γιατί έχει λέει μικρόβια! Κανείς τους όμως δεν μου είπε  πως αυτά τα μικρόβια, με κάποιον τρόπο πολλαπλασιάστηκαν… Στο δάσος, μου είπανε, δεν έχει μικρόβια βρώμικα αλλά κακά για τον άνθρωπο! Έχει χώμα, λάσπη και νερά που επειδή δεν είναι της «φύσης» μου θα πάθω κάτι! Αυτό το κάτι μου το είπαν αλλεργία, έκζεμα, τσίμπημα, τραυματισμό και άσχημα βρώμικα ρούχα! Μη! Θα λερωθείς! Όχι εκεί! Ήρθες στη φύση να δεις μόνο! Να μην αγγίξεις, να μην νιώσεις, να μην συνδεθείς! Μα εγώ έχω καρδιά που πάει να σπάσει όταν χαίρομαι, που θέλει να απλώσει τις αισθήσεις της σε όλο το χώρο σαν βρεθώ πλάι στη φύση! Ακόμη δεν έχω καταλάβει γιατί μου κάνει κακό… Όμως επειδή μου είπαν πρέπει, ξέρω πως πρέπει και να τους ακούσω! Πάλι μπέρδεμα! Ποια είμαι, τι είμαι; Ποιο πρέπει;

Αυτός είναι ο κόσμος μου! Οι κανόνες είναι απλοί! Γεννιέσαι, σε μεγαλώνουν, σε βαπτίζουν, σου ισιώσουν τη χωρίστρα και σε πάνε την πρώτη μέρα με δάκρυα στο σχολείο. Για άλλο κλαις εσύ για άλλο ο γονιός σου! Εσύ, επειδή όλο αυτό, σου είναι άγνωστο και η ευτυχία σου, είναι το παιγνίδι!  Ο γονιός σου επειδή η ευτυχία του είναι επιτέλους να μπεις στο σύστημα, να ένας φυσιολογικός άνθρωπος να έχουν οι γύρω να πουν! Τελειώνεις το σχολείο, άλλοτε πας για πτυχίο κι άλλοτε πας για δουλειά απευθείας! Τώρα πια, αυτό είναι αδύνατο! Εσύ γιατί να το καταφέρεις; Ποιον είχες μέσον, ποιος σε προώθησε; ΛΕΓΕ! Κι ύστερα οπωσδήποτε δάνειο για σπίτι και για τα λοιπά παρελκόμενα και οπωσδήποτε οικογένεια και οπωσδήποτε εγγόνια και οπωσδήποτε…! Επ! Για στάσου! Αυτό δεν τελειώνει; Διάλειμμα δεν έχει αυτό; Άλλο τρόπο ίσως;

Αυτός είναι ο κόσμος μου! Όλοι αγαπούν την ειρήνη! Όλοι μιλούν για αγάπη, για αξίες και ιδανικά μα αν μπορούσες να μας κλείσεις σε ένα δωμάτιο όλους μαζί, μάλλον οι περισσότεροι θα τραυματίζονταν από την έχθρα και την διαμάχη! Όλοι θέλουν την δική τους ειρήνη, τη δική τους δημοκρατία, τη δική τους ηθική κι αυτό που δεν καταλαβαίνουν είναι πως αυτό που τους ενώνει τελικά, είναι ο πόλεμος! Υπάρχουν λέει οι μεγάλοι και οι ισχυροί των λαών. Αγαπάνε και φροντίζουν το λαό και για να επικρατεί ειρήνη στον πλανήτη, συναντιούνται συχνά πυκνά, για να μην οδηγηθούν σε πόλεμο. Συνεδριάζουν ώρες για να αποφύγουν τον πόλεμο και πότε πότε γκρεμίζουν καμιά χώρα και καταπατούν λίγα σύνορα, για να θυμούνται πως μόνο ο πόλεμος τους ενώνει! Εγώ, πρέπει να πιστέψω πως είναι αλήθεια! Αυτό είναι το σωστό κιας μην έχουν καταφέρει ακόμη να υπάρχει ειρήνη και ομόνοια, χωρίς όπλα, χωρίς στρατό, χωρίς αστυνόμευση. Οι ισχυροί αγωνίζονται κι όποιος αγωνίζεται μου έμαθαν πως στο τέλος, πάντα τα καταφέρνει!

Αυτός είναι ο κόσμος μου και με έχουν πείσει πως είμαι ελεύθερη μέσα σε αυτόν! Ελεύθερη να πιστεύω ό,τι μου μαθαίνουν στο σχολείο, ό,τι παρακολουθώ στην τηλεόραση, ό,τι διαβάζω στον Τύπο, ό,τι ανεβαίνει στο διαδίκτυο και γενικά ό,τι διακινείται μέσα στον κόσμο αυτό! Με καθησύχασαν πως φροντίζουν άλλοι για εμένα και σιγά σιγά άρχισα να αγαπώ αυτή τη θαλπωρή και να μου αρέσει!

Άπλωσα τα πόδια μου το βράδυ κατάκοπη από τον γνωστό τρόπο για να είμαι ευτυχισμένη, (στον εξήγησα παραπάνω) κι αφέθηκα στην ασφάλεια της γνώσης τους, της φροντίδας τους! Αλήθεια, από όλους αυτούς δεν ήρθε κάποιος να μου συστηθεί αυτοπροσώπως, όμως αφού τους ξέρει και μου τους πρότεινε κι ο διπλανός μου… Έλα τώρα ποιος διπλανός μου; Άστον αυτόν, αυτός δεν ξέρει τίποτα! Αφού μου τους προλόγισαν οι γονείς μου και οι παππούδες μου, κάτι θα ήξεραν κι αυτοί! Ζούσαν κάποτε σε μικρότερες κοινωνίες ίσως και να ‘χαν συστηθεί γιατί να σκοτιστώ; Αφού είναι ωραία εδώ στον καναπέ μου και είμαι τόσο κουρασμένη από το τρέξιμο της κάθε μέρας! Τελικά η ευτυχία θέλει πολύ κόπο! Μόχθος ατελείωτος!

Αυτός είναι ο κόσμος μου! Είμαι άνθρωπος κι αυτή είναι η φύση μου! Έτσι μου είπαν! Έτσι έκαναν και οι γονείς μου! Έτσι κάνει κι διπλανός μου! Έτσι κάνουν όλοι! Ή μήπως όχι; Υπάρχει άραγε ζωή έξω από τον κόσμο μου; Κιαν βγω και δεν μπορώ να ξαναγυρίσω πίσω; Κιαν υπάρχει άλλος κόσμος και είναι άγριος κι αφιλόξενος, θα μείνω μόνη; Μπα άστο, θα μείνω εδώ, σε αυτό που ξέρω, σε αυτό που με συντηρεί, σε αυτό που δεν αλλάζει την ομορφιά και την ασφάλεια όταν το τηρείς…

Αυτός είναι ο κόσμος μου! Αυτό είμαι εγώ! Είμαι ; … …

Μοιραστείτε το άρθρο!