Μοιραστείτε το άρθρο!

Ζωή μαζί.

Ένας μέσα στον άλλον.

Να μοιράζεσαι ίδια πράγματα, να νιώθεις το ίδιο.

Να υπάρχει ο ένας για τον άλλον.

-Εσύ το πας στα άκρα, λες…

Μα εγώ θέλω να ζήσω.

Δεν θέλω άλλο στενάχωρο στη ζωή μου.

Θέλω να αφοσιωθώ.

Να προσφέρω και να μου προσφέρουν.

Να δοθώ 100%.

Αυτό είναι το ολόκληρο.

Όχι το απόλυτο άκρο!

Το ολόκληρο!

Οι άνθρωποι τα μετρούν λάθος.

Φτιάχνουν σχέσεις βασισμένες στο λίγο.

Δίνουν το λίγο τους.

Δίνουν το περίσσευμα της αλήθειας τους.

Το μεγαλύτερο ποσοστό το παραδίδουν στον φόβο και τη στεναχώρια.

Είναι τόσο εξαρτημένοι από τη στεναχώρια και τη δυστυχία που όταν τους δώσεις χαρά, ελευθερία και αγάπη, δεν μπορούν!

Ασφυκτιούν!

Έχουν ανάγκη από έναν δεσμώτη!

Από κάτι να τους σέρνει γύρω απ’ τον πόνο.

Πόσο μπορεί να εγκλωβίζει μια αγκαλιά;

Πόσο στενάχωρο μπορεί να γίνει το γεμάτο;

Πόσο η αγάπη μοιάζει φυλακή, όταν ο πόνος έχει γίνει εξάρτηση.

Φυλακισμένοι προχωρούν οι άνθρωποι.

Ανήμποροι να δώσουν.

Κι όταν κάποιος τους προσφέρει απλόχερα με την καρδιά του συνειδητοποιούν πως έχουν οι ίδιοι απωλέσει τη δική τους.

Πνίγονται.

Ασφυκτιούν.

Νιώθουν ακόμη πιο λίγοι.

Πιο μπερδεμένοι.

Είναι που ο πόνος είναι η αρρώστια τους.

Είναι που ο πόνος είναι ο εθισμός τους.

Τους έλκει σαν ναρκωτικό.

Δημιουργούν σχέσεις εξάρτησης και μόνο.

Δίχως αγάπη.

Η αγάπη είναι ελευθερία!

Μιλούν για απεξάρτηση από τη συνεξάρτηση και καταλήγουν να είναι συν-εξαρτημένοι αλλιώς!

Πιο εξευγενισμένα, πιο υπόγεια ώστε να μην το βλέπουν.

Η αληθινή αγάπη δεν έχει εξάρτηση

Γι’ αυτό και όταν τους την προσφέρεις, φεύγουν.

Η αγάπη είναι απαλότητα, στοργή, ελευθερία.

Όταν οι άνθρωποι πρέπει να δώσουν χωρίς να πονέσουν, δεν το μπορούν.

Όποιος μπορεί να δώσει, δεν τον νοιάζει το πόσο!

Δεν το μετράει!

Δίνει απλόχερα ό,τι υπάρχει εντός του.

Το μοιράζει!

Κάποιοι απέναντι σε αυτό το τεράστιο νιώθουν αδύναμοι.

Δεν μπορούν να το φτάσουν.

Όχι γιατί δεν έχουν μα γιατί έχουν οικειοποιηθεί τον πόνο.

Η αρρώστια έχει φτάσει στο μεδούλι τους.

Η αληθινή, υγιής αγάπη σε φέρνει προ των ευθυνών σου και αυτό είναι βαρύ.

Η ζυγαριά τους γέρνει.

Τους πλακώνει.

Γι’ αυτό μπορούν να γίνουν μόνο χορηγοί ύλης. Μόνο έτσι νιώθουν δυνατοί!

Υπάρχουν μέρη που μοιάζουν ξερά και άσχημα. Σαν να μην έχουν τίποτα να σου προσφέρουν.

Κι όμως,

μερικές φορές, αυτό το “τίποτα” είναι πιο αληθινό από το “πολύ”…

Μοιραστείτε το άρθρο!